ေျပာမယံု ႀကံဳဖူးမွသိ ရင္နာမိပါ၏

စာေရးသူ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ယသေဇယ်ာရံုေက်ာင္းမွာေနတုန္းက ျဖစ္ပါတယ္.တစ္ေန႕မွာ
စာေရးသူကို ဆရာေတာ္ ဦးဓၼပါလကေခၚလို႕ သြားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဆီးကိုေရာက္ေတာ့
ဆရာေတာ္က “ေမာင္ပေညာေရ ဒီဆရာေတာ္ႀကီးက တာေမြမွာေနတဲ့ သူ႕ဒကာမအိမ္ကို
သြားခ်င္လို႕တဲ့၊ သူ႕မွာရွိတဲ့ အိမ္လိပ္စာအတိုင္းေရာက္ေအာင္ ပို႕ေပးလိုက္စမ္းပါကြာ” ဆိုလို႕
စာေရးသူလည္း ကားငွားၿပီး လိုက္ပို႕ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးႂကြတဲ့ အိမ္လိပ္စာက ရွစ္ထပ္တိုတ္၊ သံုးလႊာမွာရွိတဲ့
အခန္းတစ္ခန္းျဖစ္ေနပါတယ္။စာေရးသူက အခန္းတံခါကို ေခါက္လိုက္တဲ့
အခါ“အသက္(၆၀)ေက်ာ္အရြယ္ လူမ်ဳိးျခားအဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာၿပီး
တံခါးဖြင့္ေပးပါတယ္။အဲဒီအဘိုးႀကီးကပဲ စာေရးသူတို႕ကိုျမင္ျမင္ခ်င္း
“ႏိုး--ႏိုး.. ဒီအိမ္မွာ ဘယ္အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ေတြမွ မထည့္ဘူး”
ဆိုၿပီး အခန္းတံခါးကို အက်ယ္ႀကီးျမည္ေအာင္ ေစာင့္ပိတ္သြားပါတယ္။

အဲဒါနဲ႕ စာေရးသူက ဆရာေတာ္ႀကီးကို
“ဆရာေတာ္ လိပ္စာက မွားေနၿပီးထင္တယ္။ဒါက လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြ
ေနတဲ့ အိမ္ျဖစ္ေနတယ္” လို႕ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီး“ဒီလိပ္စာက ဟုတ္တယ္ကြဲ႕၊
သူတို႕က ငါတို႕ကို အလွဴခံဖို႕လာတာထင္ေနၾကတာ။တင္တင္ေဌးနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႕ လာတာ
လို႕သာေျပာလုိက္၊ အဲဒါဆိုရင္ သူတို႕သိတယ္”
လို႕ဆိုၿပီး စာေရးသူတို႕ တံခါးျပန္ေခါက္ခိုင္းပါတယ္။

စာေရးသူလည္ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အမိန္႕ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႕သာ ေနာက္ထပ္တံခါးကို မရဲတရဲနဲ႕ ျပန္ေခါက္လိုက္ပါတယ္။အဲဒီအခါ ေစာေစာက အဘိုးႀကီးပဲျပန္ထြက္လာၿပီး

“ဒီအိမ္မွာ ဘာအလွဴခံမွ မထည့္ဘူးလို႕ ေျပာထားရက္နဲ႕ ဘာလိုက တံခါးကို
ျပန္ေခါက္ရတာလဲ”    ဆိုၿပီး ေလသံမာမာနဲ႕ေျပာပါတယ္။ၿပီးေတာ့ တံခါးကို ျပန္ပိတ္
မယ္အလုပ္ ဆရာေတာ္ႀကီးက
“ဘုန္းႀကီးတို႕က အလွဴခံဖို႕ လာၾကတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီအိမ္မွာ တင္တင္ေဌးနဲ႕
ေတြ႕ခ်င္းလို႕ လာၾကတာပါ“

“ငါတို႕အိမ္မွာ ဘာတင္တင္ေဌး မွမရွိဘူး”လို႕ျပန္ေျပာပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ
အသက္ႏွစ္ဆယ္ခုႏွစ္ႏွစ္ခန္႕ရွိ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ ေျပးထြက္လာၿပီး
“တင္တင္ေဌးဆိုတာ ကၽြန္မကိုေျပာတာေလ ဘာဘူးရဲ႕” လို႕ဆိုေတာ့မွ-

“ေၾသာ္ ႏီုရဘီကို ေျပာတာလာ”ဆိုၿပီး လူမ်ဳိးျခားအဘိုးႀကီးက အခန္းထဲကို ျပန္ဝင္
သြားပါတယ္။အဲဒီအခါ တင္တင္ေဌး တစ္ျဖစ္လဲ ႏီုရဘီက မ်က္ႏွာမသာယာနဲ႕
“အေဖ....ဘာလို႕ လိုက္လာရတာလဲ”ဆိုၿပီး ေနပူထဲကလာတဲ့လူကို ရင္ဝကို
ေျခေထာက္နဲ႕ ဆီးကန္သကဲ့သို ေမးလိုက္ပါတယ္။ဆရာေတာ္ႀကီးက
”“ငါ..သမီးနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႕ လာခဲ့တာပါ”
“ေတြ႕ခ်င္ရင္ သမီးဆီကို ႀကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားေပါ့”
“ငါက မနက္ျဖန္ ရြာကိုျပန္မွာ၊ အဲဒါ မျပန္ခင္ သမီးနဲ႕ေတြ႕ရေအာင္လို႕ပါ”
ေတြ႕ေတာ့ ေတြ႕ခ်င္တာေပါ့ အေဖရာ၊ဒါေပမယ့္ အေဖက ဒီပံုစံႀကီးနဲ႕လာေတာ့
သမီးဒီမွာ အေနရအထိုင္ရ က်ပ္တာေပါ့”
တင္တင္ေဌးရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာပ်က္သြားပါတယ္
အဲဒါေၾကာင့္ စာေရးသူက “ဒကာမေလး ဆရာေတာ္ႀကီးအေပါက္ဝမွာ စကားရပ္ေျပာေနရတာ
လူျမင္မေကာင္းဘူး။အိမ္ထဲေရာက္မွပဲ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾကေလး”ဆိုလို႕မွ
အိမ္ထဲကို ဝင္ဖို႕ သံတံခါးကိုဖြင့္ေပးပါတယ္။

အိမ္ထဲကိုဝင္ရတယ္ဆိုေပမယ့္ လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြ ဆိုေတာ့သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ။
ခရီးဦးႀကိဳဆိုမႈလည္ မရွိသလို ေနရာထိုင္ခင္းလည္း မေပးပါဘူး။အဲဒါနဲ႕ စာေရးသူက
မိမိမွာပါလာတဲ့ နိသီထိုင္ခင္းကို ခင္းေပးၿပီး ဆရာေတာ္ ဒီအေပၚမွာ ထိုင္ပါဘုရား”လိူ႕ ေလွ်ာက္လိုက္
ေတာ့မွ ဆရာေတာ္ၿပီးက စာေရးသူခင္းေပးတဲ့ နိသီထိုင္ခင္းအေပၚမွာပဲ ထိုင္ပါတယ္။

စာေရးသူတို႕ အိမ္ထဲေရာက္လို႕ ထိုင္ရံုပဲရွိပါေသတယ္။အိမ္ထဲရွိ မိသားစုအားလံုးစာ
စာေရးသူတို႕ အိမ္ႂကြလာတာကို မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ အမူအရာေတြျပၿပီး အိမ္ခန္းထဲကို အသီးသီး
ဝင္သြားၾကပါတယ္။

တင္တင္ေဌး(ခ)ႏီုရတီီဟာ ဘာသာျခားျဖစ္တဲ့ သူ႕ေယာက်ၤားနဲ႕ သူ႕ေယာကၡမကို
ေၾကာက္လို႕ပဲလား၊ဒါမွမဟုတ္ သူကုိယ္တိုင္ကပဲ ဘာသာျခားအေပၚ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိလို႕ပဲလားေတာ့
မေျပာတတ္ပါဘူး၊အေဖရင္းျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုု ရွိခိုးဦးခ်ျခင္းလည္ မျပဳသလို စကားေျပာဆိုတဲ့
အခါမွာလည္ သာမန္လူဝတ္ေၾကာင္ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေျပာဆိုဆက္ဆံသလိုမ်ဳိး စကားေျပာဆက္ဆံပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနတဲ့ အေဖရင္းဘုန္းႀကီးနဲ႕ ေတြ႕တာေတာင္မွ
ဝမ္းေျမာက္ၾကည္ႏႈးမႈအရိပ္လကၡဏာေတြ မျပႏုိင္ဘဲ စိုးရိမ္ေသာက ဗ်ာပါဒေတြျဖစ္
ေနသည့္ အလာ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။

စာေရးသူတို႕ ထုိင္းၿပီးလို႕ မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့
အသက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ခန္႕အရြယ္ေလာက္ရွိ မိန္းကေလတစ္ေယာက္က
“မမႏီုရဘီ အစ္ကိုနဲ႕ ဘာဘူးႀကီးက အခုခ်က္ခ်င္း အိမ္ခန္းထဲကို ဝင္လာခဲ့ပါတဲ့”
လို႕ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

တင္တင္ေဌးကလည္း
“ေအး ေအး မမႀကီး အခုပဲလာၿပီး” ဆိုၿပီး ေျပာလက္စ စကားမ်ားကို ျဖက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းထသြားပါတယ္။
စာေရးသူနဲ႕ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ဗုဒၶဘုရားစင္မရွိတဲ့ ဘာသာျခားေတြရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ခန္းထဲမွာ
ဧည္ခံစကားေျပာမည့္သူကင္းမဲ့လွ်က္ က်န္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။စာေရးသူ ဆရာေတာ္ႀကီးကို အေအးကပ္ဖို႕
အခန္းထဲမွာ စီစဥ္ေနတယ္လို႕ ထင္ေနမိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဆယ့္ငါမိနစ္ခန္႕ေရာက္တဲ့အထိေတာင္ တစ္ေယာက္မွ ေပၚမလာဘဲ တစ္အိမ္လံုးအပ္က်သံ ၾကားမရေလာက္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လွ်က္ရွိပါတယ္။အဲဒါနဲ႕ စာေရးသူက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကို အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာလွ်က္
“ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႕ ဒီကေလးမက ဘယ္လိုေတာ္ၾကတာလဲ  ဘုရား”လို႕ေမးလိုက္ပါတယ္။

စာေရးသူရဲ႕ အေမးစကားကို ဆရာေတာ္ႀကီးက
“ဒီကေလးမက ဘုန္းႀကီးရဲ႕ သမီးအငယ္ဆံုးကြဲ႕၊ဘုန္းႀကီးမွာ လူဝတ္ေၾကာင္ဘဝတုန္က
သားသမီးသံုးေယာက္ရွိတယ္၊ သားသမီးသံုးေယာက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ  ဘုန္းႀကီးရဲ႕အိမ္ေထာင္ဘက္
ေရာဂါတစ္ခုနဲ႕ဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္။ဘုန္းႀကီးလည္း ဇနီးဆံုးပါးၿပီး သားသမီးသံုးေယာက္ကို
လူလားေျမာက္ေအာင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သာသနာ့ေဘာင္ကို
ဝင္ခဲ့တယ္။”
“ဒါထက္ ဒီတင္တင္ေဌးဆိုတဲ့ ကေလးမက ဘယ္လိုလုပ္ ဒီအိမ္ေရာက္ေနရတာလဲ ဘုရား”
“ဒီသမီးက သူ႕ဆယ္ကိုးႏွစ္အရြယ္ေလာက္ကတည္းက ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ အေဒၚေတြက
ေခၚထားတာ၊ ရန္ကုန္မွာေနရင္ ဒီအိမ္ကေကာင္ေလးနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်သြားတာ၊
ဘုန္းႀကီးနဲ႕မေတြ႕ရတာလဲ ခုႏွစ္ႏွစ္ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီး၊ အဲဒါေၾကာင့္ သမီးနဲ႕
ေတြ႕ခ်င္လို႕ လာခဲ့ရတာ၊ဒီကို သက္သက္ဆိုရင္လဲ မလာျဖစ္ပါဘူး၊အခုဟာက ဇီဝိတဒါနမွာ
မ်က္စိခြဲရင္း ႀကံဳလို႕မို႕ ဝင္ေတြ႕တာပါ”
“ဒီလိပ္စာက ဘုန္းႀကီးက ဘယ္ကရတာလဲ ဘုရား”
“သူ႕အေဒၚေတြဆီက မေန႕ကမွ သြားေတာင္းခဲ့တာ။သူ႕အေၚေတြကလည္ ဘုန္းႀကီးကို
ဒီကိုမႂကြဖို႕ အတန္တန္တားၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးကလည္း သမီးဆိုေတာ့ ေတြ႕ခ်င္တာေပါ့”
“ဘုန္းႀကီးကေရာ တင္တင္ေဌးနဲ႕ ဘာသာျခားနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်တာ မၾကားဘူးလား”
“ၾကားေတာ့ ၾကားတာေပါ့ကြဲ႕၊ဘုန္းႀကီးအထင္က သူလည္း သူႀကိဳက္တဲ့ဘာသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုးကြယ္ၾကတယ္လို႕ ထင္ေနတာ၊အခုဟာက တင္တင္ေဌးကိုယ္တိုင္ကကိုပဲ ဘာသာျခားထဲဝင္သြားၿပီး နဲ႕တူတယ္”

“မွန္ပါဘုရား၊သူ႕ရဲ႕ေျပာပံုဆုိပံုေတြကုိ ၾကည့္၇တာေတာ့ ဘာသာျခားထဲဝင္သြားတဲ့ပံုပဲ ဘုရား”
စာေရးသူတို႕ အိမ္ေရွ႕ခန္းထဲမွာ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္သံုုးဆယ္ခန္႕ၾကာေအာင္ စကားေျပာရင္း ေစာင့္ေနၾကေပမယ့္လည္း
အိမ္ရွင္ေတြ႕မွာ တစ္ေယာက္မွ ထြက္မလာၾကပါဘူး။အဲဒါေၾကာင့္ စာေရးသူက ဆရာေတာ္ႀကီးကို
“ဆရာေတာ္ တင္တင္ေဌးလည္ထြက္မလာေတာ့ဘူး၊တပည့္ေတာ္တို႕ ျပန္ၾကရေအာင္”လို႕ သတိေပးလိုက္မွ
“ေအး ဒါဆုိရင္လည္ ျပန္ၾကတာေပါ့ကြဲ႕” ဆိုၿပီး ျပန္ဖို႕ေနရာမွ ထၾကပါတယ္။

စာေရးသူကေတာ့ ဧည့္သည္တို႕ဝတၱရားအတိုင္း “အိမ္ရွင္တို႕ အိမ္ရွင္တို႕ ဦးဇင္းတို႕ ျပန္ႂကြေတာ့မယ္”
ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။အဲဒီအခါ အခန္းထဲမွ“ဟုတ္ကဲ့..ဟုတ္ကဲ့”ဆိုတဲ့ တင္တင္ေဌးရဲ႕ ျပန္ေျဖတဲ့
အသံကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။

စာေရးသူတို႕လည္း အိမ္ေပၚမွဆင္လာၿပီး လမ္းမေပၚေရာက္တာနဲ႕ ကားငွားၿပီးျပန္လာၾကပါတယ္။ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနပါတယ္။စာေရးသူကေတာ့ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားခ်ီးျမွင့္ခဲ့တဲ့“ကိုယ့္ခ်င္စာထားၾကည့္”
ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ရြတ္ဆိုရင္း လိုက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။

ဒီတိုင္းျပည္ခို၊ ဒီေရကိုေသာက္၊
ဒီေျမေအာက္က၊ ကူေထာက္စီးပြား၊
ထုတ္ယူစားၿပီ၊ ျပည္ဖြားအိမ္ရွင္၊
ရန္သူထင္၊ အသင္မွားေနၿပီ.

အိမ္ရွင္႐ိုက်ဳိး၊ အိမ္ရွင္ကိုးေသာ၊
မ်ဳိး႐ိုးဘာသာ၊ သာသနာကို၊
ေျခရာနင္းလွ်က္၊ အတင္းဖ်က္၊
ရက္စက္လြန္းေနၿပီ။

အိမ္ရွင္ကဖြား၊ သမီး သားကို၊
ဇနီးအျဖစ္၊ လင္အျဖစ္ျဖင့္၊
အႏွစ္ကိုႏႈတ္၊ အညစ္ျမႇပ္လွ်က္၊
ေမြးထုတ္ကေလး၊ စပ္တူေသြးတြင္၊
အေရးခ်က္ခ်ာ၊ မ်ဳိးဘာသာအား၊
လုယူထား၊ ေစာ္ကားလြန္းေနၿပီ။

သင့္အိမ္ခိုလွ်က္၊ သင့္ကိုဖ်က္၊
သင္လက္ခံမည္ေလာ...?
သမီးေပ်ာ္ပါး၊ သားေပ်ာ္ပါး၊
ေစာ္ကားခံမည္ေလာ...?

စာေရးသူဟာ အထက္ကေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးကို ရြတ္ဆိုရင္ ကားေပၚမွာ လိုက္ပါလာခဲ့ရာ
မၾကာမီမွာ မိမိသီတင္းသံုးရာေက်ာင္းကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ ေက်ာင္းကိုေရာက္ရွိေပးမယ့္
ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႕ တင္တင္ေဌး(ခ)ႏီုရာဘီတို႕ရဲ႕ အေၾကာင္းကို စဥ္းစာရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိ
ပါတယ္။

ေၾသာ္ တင္တင္ေဌးဆိုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ တကယ့္လို႕သာ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာ
အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကာေနတဲ့
အေဖရင္းဘုန္းႀကီးတစ္ပါး အိမ္ႂကြလာတဲ့အခါ ဝတၱဳေငြေၾကးေတြ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းႏုိင္တာ၊မလွဴဒါန္းႏိုင္အပထား
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစြာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာဆို ခြင့္ေတာ့ ရရွိႏုိင္ပါေသးတယ္။

အခုေတာ့ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္တိုတ္ခန္းမွာ စည္းစမီးဥစၥာအျပည့္နဲ႕ေနရေပမယ့္
မိမိကို ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႕ အပင္ပန္းခံ၊ ေငြကုန္ခံၿပီးလာေရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ့တဲ့ အေဖရင္း
ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကို ဘာမွတန္းဖိုးမရွိတဲ့ အေအးတစ္ခြက္ေတာင္ မကပ္ႏုိင္တဲ့အျပင္
အေဖနဲ႕သမီးလြပ္လပ္စြာ စကားေျပာဆိုခြင့္ေလးေတာင္ မရႏိုင္တဲ့ ဘဝဟာ
စဥ္စားၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပဲ ရင္နာဖို႕ေကာင္းပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးအေဖကိုယ္တုိင္က ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ ဘာသာတရားကို ေလးနက္ၿမဲၿမံစြာ
ယံုၾကည္လို႕ မိမိဘဝကို ဗုဒၶသားေတာ္အျဖစ္ခံယူကာ သာသနာျပဳေနခ်ိန္မွာ သမီးျဖစ္သူက
လူမ်ဳိးျခား၊ဘာသာျခားကို လင္လုပ္ၿပီး လူမ်ဳိးျခား၊ဘာသာျခားေတြရဲ႕ ဘဝေႏွာင္အိမ္ထဲမွာ
အမ်ဳိးပ်က္ဘဝ၊ ဘာသာပ်က္ဘဝေရာက္ေနရတာဟာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပဲ
မိုက္ရူးရဲဆန္လြန္းလွပါတယ္။

ဒီေနရာေလးမွာ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာမိန္းကေလးေတြကို သတိေပးေျပာဆိုခ်င္တဲ့
စကားေလးေတြရွိလာပါတယ္။ဒါကလည္း အမ်ဳိးဘာသာအေပၚသစၥာရွိေနၾကတဲ့
ျမန္မာမိန္းကေလးေတြကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေျပာခဲ့တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ဳိးဘာသာအေပၚ
သစၥာမဲ့ၿပီး အိုးမဲသုတ္ အျမတ္ထုတ္ေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ရည္ရြယ္တာဆိုရင္
ပိုၿပီးျပည့္စံုပါတယ္။

ျမန္မာမိန္းကေလးေတြအေနနဲ႕ မိမိေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ အမ်ဳိးမပ်က္ၾကပါေစႏွင့္၊
မိမိေၾကာင့္ အမ်ဳိးပ်က္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ မိမိေလာက္ ေအာက္တန္းက်ယုတ္ညံ့တဲ့သူ
ေလာကမွာ မရွိဘူးလို႕ မွတ္ယူၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။စားစရာမရွိလို႕ လွ်ာေပၚမွာျမတ္ပင္
ေပါက္ေနပါေစ၊ လင္မရွိလို႕ ေခြးထီးအၿမီးျဖတ္ၿပီး လင္လုပ္ရပါေစ၊လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားကို
လင္လုပ္ရတာထက္ ျမတ္ပါေသးတယ္။

ဘာလို႕ ရင့္သီးတဲ့စကားကို သံုးၿပီးေျပာရသလဲဆိုရင္ စားစရာမရွိလို႕
လွ်ာေပၚမွာျမတ္ေပါက္ေပမယ့္ မိမိေၾကာင့္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဘာသာမပ်က္ပါဘူး။
လင္မရွိလို႕ ေခြးထီးအၿမီးကိုျဖက္ၿပီး လင္လုပ္ရေပးမယ့္ မိမိေၾကာင့္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ
အမ်ဳိးမပ်က္ပါဘူး။ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထမင္းငတ္လို႕ ေသမယ့္မသာမရွိ ေသးသလို
လင္အျဖစ္ေတာ္စရာ ျမန္မာေယာက်ၤာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။
တိုတ္ႀကီးေပၚမွာေန ဇိမ္ခံကားႀကီး တစ္ဝီဝီစီး၊ ၾကက္သားဆီျပန္၊ ဆိတ္သားဆီျပန္စား၊
ၿပီးေတာ့ ေရႊေတြစိန္ေတြဝတ္ၿပီး အမ်ဳိးဖ်က္ဘဝ ဘာသာကိုမ်က္ကြယ္ျပဳ ရမယ့္ဘဝကိုေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ မမက္ေမာၾကပါနဲ႕။

လူက လူမ်ဳိရင္ လူမ်ဳိးလည္းေပ်ာက္တတ္တယ္။ ဘာသာလည္းေပ်ာက္တတ္တယ္ဆိုတာ
အထက္ကေျပာခဲ့တ့ဲ တင္တင္ေဌးရဲ႕ သာဓကကေလးကို ၾကည့္ၿပီး သံေဝဂယူႏိုင္ၾကပါေစ
သံေဝဂယူၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကို လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ၿပီး
ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါတယ္။

အရွင္ပေညာဘာသ - ဖိုးပေညာ (သပိတ္က်င္း)၏
ေျပာမယံု ႀကံဳဖူးမွသိ ရင္နာမိပါ၏ စာအုပ္မွ ကူးယူထပ္ဆင့္ မွ်ေဝလိုက္ပါသည္။

လူထုေမာင္ကာဠဳ