ေထရဝါဒနဲ႕ လြဲေနတဲ့ဘာသာေရး အယူဆမ်ား ၂

( ဘုရားလက္ထက္၌ သိၾကားမင္း သာသနာျပဳပံု )
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႔ အနီး ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အဂၤတိုင္းႏွင့္ မဂဓတိုင္း တိုင္းသူတိုင္းသား အမ်ားစုတို႔သည္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပေလ့ရွိေသာ မီးပူေဇာ္ပြဲႀကီးကို က်င္းပရန္ စီစဥ္ေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ လွည္းအစီး ၆၀-တိုက္ေလာက္ ထင္းပံုႀကီးကို ပထမတြင္ စုပံုၾက၏။ အခ်ိန္က်ေသာအခါ မီးရႈိ႔ၾက၏။ မီးေတာက္မီးလွ်ံတို႔ ထလာခ်ိန္၌ သူတို႔ ယူေဆာင္လာ ခဲ့ၾကသည့္ ေထာပတ္၊ ပ်ား၊ တင္လဲ စသည္တို႔ကို ထိုမီးပံုႀကီးထဲသို႔ ေလာင္းထည့္ၾက၏။ မဟာျဗဟၼာႀကီးအား ပူေဇာ္ပါကုန္၏-ဟုလည္း ႏႈတ္သံေပး၍ ဟစ္ေၾကြးၾက၏။ တႀကိမ္ေလာင္းထည့္ေသာ ေထာပတ္စေသာ လွဴဖြယ္သည္ အက်ိဳးတေထာင္ကို ေပးစြမ္းႏိုင္၏ဟူ၍ စြဲလမ္းယူဆၾက၏။

ယခုတႀကိမ္လည္း ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းကဲ့သို႔ပင္ မီးပူေဇာ္ပြဲႀကီးကို က်င္းပရန္ စီစဥ္ေနၾကသည္။ ထိုအေၾကာင္းကုိ သိၾကားမင္းႀကီး သိရွိေသာအခါ သိၾကားမင္းႀကီးသည္ ထိုသူတို႔၏ အယူမွားကို ေခ်ခၽြတ္၍ အခ်ည္းႏွီးကုန္က်မည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ဘုရားရွင္ သာသနာေတာ္ဘက္သို႔ ဦးလွည့္လာျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးရွိရွိကုန္ေစလိုေသာ စိတ္ဆႏၵ ျဖစ္ေပၚလာ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ မီးပူေဇာ္ပြဲႀကီး က်င္းပရန္ စီစဥ္ေနၾကခိုက္ မဟာျဗဟၼာႀကီးေယာင္ေဆာင္၍ သူတို႔ထံသို႔လာ၏။ ညဥ့္အခါ လမင္းႀကီးထြက္လာခ်ိန္တြင္ လမင္းႀကီးႏွင့္အတူ လာဟန္ျပဳ၏။ ထို႔ေနာက္ လမင္းႀကီးမွ ခြဲထြက္ လာဟန္ျဖင့္ သူတို႔ထံသို႔ လာခဲ့၏။ သူတို႔၏ ထင္းပံုႀကီးထိပ္ အထက္ေကာင္းကင္၀ယ္ ရပ္ကာ ဒီပူေဇာ္ဖြယ္ေတြဟာ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ-ဟု ေမးလိုက္၏။ အရွင္မဟာျဗဟၼာႀကီးအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္၊ အလွဴခံေတာ္မူပါ-ဟု ၀မ္းပန္းတသာ ဟစ္ေအာ္ေျပာဆိုၾကသတဲ့။

ထိုအခါ မဟာျဗဟၼာႀကီးေယာင္ ေဆာင္လာသည့္ သိၾကားမင္းက-ကဲ ဒီလို ငါ့ကို ပူေဇာ္မယ္ဆိုရင္ ငါ့ေနာက္ကို ေခတၱလိုက္ခဲ့ၾက-ဟု ေျပာ၍ ပူေဇာ္မည့္သူ အားလံုးကို ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ဂိဇၩဂုဋ္ေတာင္သို႔ ေခၚလာခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္ေရွ႔ေတာ္ေမွာက္သို႔ ေရာက္ၾကသည့္အခါ သိၾကားမင္းသည္ ဘုရားရွင္ကို ရွိခိုး၍ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၊ ေကာင္းက်ိဳးကိုလိုလား ၍ ေကာင္းမႈျပဳသည့္အေနျဖင့္ ေပးလွဴ ပူေဇာ္ၾကသည့္ လူသားတို႔ အဖို႔ အဘယ္၌ ေပးလွဴပူေဇာ္ျခင္းသည္ ႀကီးက်ယ္ဖြ႔ံျဖိဳး မ်ားျမတ္ေသာအက်ိဳး ရွိပါသလဲဘုရား-ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက သီလ သမာဓိ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ေျဖာင့္မွန္ေသာ အက်င့္ရွိသည့္ အရိယာ သံဃာေတာ္ ရွစ္မ်ိဳးရွိ၏။ ထိုအရိယာသံဃာေတာ္ ရွစ္မ်ိဳး၌ ေပးလွဴပူေဇာ္ျခင္းသည္ ေကာင္းက်ိဳးကို လိုလား ၍ ေကာင္းမႈျပဳသည့္ အေနျဖင့္ ေပးလွဴပူေဇာ္ၾကသည့္ လူသားတို႔အဖို႔ ႀကီးက်ယ္ဖြ႔ံ႔ျဖိဳး မ်ားျမတ္ေသာအက်ိဳး ရွိေပသည္-ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူရာ သိၾကားမင္းႏွင့္အတူ လိုက္ပါလာၾကေသာ လူထုပရိသတ္ႀကီးသည္ တရားေတာ္ကို အလြန္ႏွစ္ျခိဳက္ သေဘာက်ၾက၍ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအားသာ လွဴဖြယ္ ပူေဇာ္ဖြယ္မ်ားကို ေပးလွဴပူေဇာ္ၾကေလေတာ့၏။ ထိုအခါမွာစ၍ မီးပူေဇာ္မႈကို မျပဳလုပ္ၾကေတာ့ေခ်။

ဤသို႔ သိၾကားမင္းႀကီးသည္ ဟိႏၵဴျဗာဟၼဏဘာသာ၀င္ အခ်ိဳ႔တို႔ကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေအာင္ သာသနာျပဳခဲ့ ဖူးေၾကာင္းကို သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္ ပါဠိေတာ္ သကၠသံယုတ္ ယဇမာနသုတ္၌ ေလ့လာေတြ႔ရွိရေပသည္။

( ဘုရားရွင္ႏွင့္ အမၺ႒လုလင္)
တခ်ိန္က ေပါကၡရသာတိ ပုဏၰားဆရာႀကီး၏ တပည့္ႀကီးတဦးျဖစ္သူ ေ၀ဒပါရဂူ၊ အမၺ႒လုလင္သည္ မိမိဆရာႀကီး၏ ေစခိုင္းခ်က္အရ ျမတ္စြာဘုရားအား ဘုရားစစ္ ဟုတ္-မဟုတ္ စံုစမ္းရန္ ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုး ေတာ္မူရာ ေကာသလတိုင္း ဣစၧာနဂၤလရြာႀကီးအနီးရွိ ဣစၧာနဂၤလေတာအုပ္သို႔ အျခား ပုဏၰားလုလင္အေပါင္းႏွင့္ အတူ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္ထံေမွာက္ ေရာက္သည့္အခါ အမၺ႒လုလင္ သည္ ဘုရားရွင္အား ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာျပီး ထိုင္ေနေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ မတ္တတ္ရပ္ လ်က္၄င္း၊ ထိုင္လ်က္၄င္း အမွတ္တရ စကားကို အနည္းအပါး ေျပာၾကား၏။

ထိုအခါ ဘုရားရွင္က အမၺ႒-သင္သည္ ထိုင္လ်က္၊ ရပ္လ်က္ပင္ ထိုင္ေနသည့္ ငါဘုရားႏွင့္ စကားေျပာ သကဲ့သို႔ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ၾက ဆရာ့ဆရာျဖစ္ၾကသည့္ ပုဏၰားႀကီးမ်ားႏွင့္လဲ အဲဒီလိုပဲ စကားေျပာ ဆိုပါသေလာ-ဟု ေမးေတာ္မူလိုက္သည္။

ဒီလိုမေျပာပါ အရွင္ေဂါတမ၊ ဇာတ္နိမ့္ျဖစ္ၾက၊ မည္းညစ္ၾက၊ ျဗဟၼာရဲ႔ ေျခဖမိုးမွ ေပါက္ဖြားလာၾကတဲ့ ဦးျပည္းရဟန္းတို႔ႏွင့္ စကားေျပာသည့္အခါမွသာ ယခု အရွင္ေဂါတမႏွင့္ ေျပာသလိုပင္ ျဖစ္ပါတယ္-ဟု အမၺ႒က ေျပာဆိုသည္။

အမၺ႒ သင္ဟာ ဒီကိုလာရင္းကိစၥကိုသာ ႏွလံုးသြင္းပါ။ အို လုလင္တို႔၊ အမၺ႒ဟာ အၾကားအျမင္နည္းပါး၊ မယဥ္ေက်း မလိမၼာသူ ျဖစ္ေနလ်က္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ အၾကားအျမင္မ်ားသူ လိမၼာယဥ္ေက်းသူတို႔ မွတ္ထင္ေနတယ္။ ဒီလို ဖရုသ၀ါစာ စကားမ်ိဳးကို ေျပာဆိုတဲ့အတြက္ မလိမၼာ မယဥ္ေက်းသည္မွလြဲျပီး ဘာမွ် အေၾကာင္းမရွိ-ဟု ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ၾကားလိုက္၏။

ထိုအခါ အမၺ႒သည္ ဆတ္ဆတ္ခါ နာသြားကာ-အရွင္ေဂါတမ၊ သာကီ၀င္မင္းမ်ိဳးသည္ ခက္ထန္ၾကမ္းထန္းတယ္။ သေဘာထားႏုၾကတယ္။ စကားလဲ မ်ားၾကတယ္။ ဇာတ္နိမ့္ေတြျဖစ္လ်က္နဲ႔ ပုဏၰားေတြကို မရိုေသၾက၊ အေလးမျပဳၾက၊ မပူေဇာ္ၾက၊ မတုပ္၀ပ္ၾက၊ ဇာတ္နိမ့္ျဖစ္တဲ့ သာကီ၀င္မင္းေတြရဲ႔ ဒီအျပဳအမူမ်ိဳးဟာ မသင့္ေတာ္လြန္းပါ-ဟု ဇာတ္နိမ့္စကားျဖင့္ ရႈတ္ခ်ေျပာဆိုသည္မွာ သံုးႀကိမ္တိုင္ျဖစ္သည္။

ထိုအခါ ဘုရားရွင္က-အမၺ႒ သင့္ရဲ႔ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို ေျပာစမ္းပါ-ဟု မိန္႔ေတာ္မူရာ အမၺ႒က အကၽြႏ္ု္သည္ ကဏွာယန အမ်ိဳးအႏြယ္ ျဖစ္ပါသည္-ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက သာကီ၀င္မင္းမ်ိဳးသည္ ၾသကၠာကမင္းႀကီး၏ သားေတာ္၊ သမီးေတာ္မ်ားျဖစ္၍ အမ်ိဳးျမတ္ပုံႏွင့္ ကဏွာယနပုဏၰားမ်ိဳးသည္ ၾသကၠာကမင္းႀကီး၏ ဒိသာမည္ေသာ ကၽြန္မမွ ေမြးေသာ ကဏွအမည္ရွိသူ၏ သားစဥ္ေျမးဆက္ အမ်ိဳးအႏြယ္မ်ားျဖစ္၍ ယုတ္ညံ႔ေၾကာင္းတို႔ကို အထင္အရွားျဖစ္ခ့ဲသည့္ အတိတ္လူ႔သမိုင္းအေနျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

ထို႔ေနာက္ အမၺ႒လုလင္အား အမၺ႒-အေၾကာင္းယုတၱိရွိသည့္ ေမးခြန္းကို ငါေမးမည္။ သင္မေျဖခ်င္ေပမဲ့လဲ ေျဖရမယ္။ မေျဖဘဲေနလွ်င္ ဆိတ္ဆိတ္ေနလွ်င္ ဒီေနရာမွာပင္ သင့္ဦးေခါင္း ခုနစ္စိတ္ကြဲမည္။ အမၺ႒-အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ၾက၊ ဆရာ၊ ဆရာ့ဆရာေတြ ျဖစ္ၾကသည့္ ပုဏၰားမ်ား ေျပာဆိုသည္ကို သင္ဘယ္လိုၾကားဘူးသလဲ၊ ကဏွအႏြယ္၀င္မ်ားဟာ ဘယ္ကစျပီး ျဖစ္လာသလဲ။ ကဏွအႏြယ္၀င္မ်ားရဲ႔ ေရွးဦးေယာက်္ားကား ဘယ္သူလဲ-ဟု ေမးေတာ္မူရာ အမၺ႒မွာ မေျဖဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏။ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ ေမးလည္း မတုန္မလႈပ္။ မေျဖဘဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေန၏။

ထိုအခါ ဘုရားရွင္က အမၺ႒အား-အခုေျဖပါ။ သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ငါဘုရားေမးပါလ်က္ မေျဖဘဲေနသူရဲ႔ ဦးေခါင္းဟာ အဲဒီေနရာမွာပဲ ခုနစ္စိတ္ကြဲမည္-ဟု မိန္႔ေတာ္မူစဥ္ သိၾကားမင္းသည္ ဘီလူးအသြင္ျဖင့္ ရဲရဲေလာင္ျငီး၊ မီးလွ်ံထေနေသာ ၀ရဇိန္လက္နက္ႀကီးကို စြဲကိုင္လ်က္ မေျဖဘဲေနလွ်င္ ဦးေခါင္းကို ခုနစ္စိတ္ခြဲမဲ့ဟန္ျဖင့္ အမၺ႒၏အေပၚ ေကာင္းကင္၌ ရပ္ေန၏။ ဘီလူးအသြင္ သိၾကားဘုရင္ကို ဘုရားႏွင့္အမၺ႒လုလင္တို႔ ႏွစ္ဦးသာ ျမင္ၾကရ၏။

ထိုအခါ အမၺ႒သည္ အလြန္ေၾကာက္ရြ႔ံထိတ္လန္႔ကာ ဘုရားရွင္အနီးတြင္ ကပ္ထိုင္လ်က္ ဘုရားရွင္ေမးေတာ္ မူသည့္ ေမးခြန္းကို ျပန္လည္မိန္႔ၾကားေတာ္မူရန္ ေလွ်ာက္ထား၏။ ဘုရားရွင္က ျပန္လည္ေမးေတာ္မူရာ အမၺ႒က အရွင္ ေဂါတမ မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတိုင္းပင္ အကၽြႏ္ုပ္ ၾကားဖူးပါ၏။
ကဏွအႏြယ္တို႔သည္ ထိုကၽြန္မ၏သား ကဏွမွစ၍ ျဖစ္ၾကပါ၏။ ထိုကၽြန္မ၏သားသည္ပင္ ကဏွအႏြယ္၀င္တို႔၏ ေရွးဦးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါသည္-ဟုေလွ်ာက္ထားရွာရေပသည္။

ဤသို႔ သိၾကားမင္းသည္ ဘုရားရွင္အား မိမိ၀န္ခံကတိျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း အာဏာစက္ျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ သာသနာကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္သည္ကို သီလကၡႏၶ၀ဂၢ ပါဠိေတာ္ အမၺ႒သုတ္၌ ေလ့လာေတြ႔ရွိရေပသည္။

( ဓမၼာစရိယ ဦးေအးႏိုင္-ဘီေအ)
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၂-ခု ၾသဂုတ္လ)