ဘာသာျခားအိမ္ေထာင္ဖက္

(က) မဟာေမဒင္

မဟာေမဒင္ တရားဥပေဒဟာ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္ မဟုတ္သူနဲ႕ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္ပုဂၢိဳလ္ ထိမ္းျမား လက္ထပ္တာကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ တာျမစ္ ပိတ္ပင္ထားတယ္။ လက္ထပ္ထိမ္းျမားတာကို အသိအမွတ္မျပဳရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ မဟာေမဒင္ ဘာသာကို ကူးေျပာင္းၿပီး အဲ့ဒီ ထံုးတမ္းဥပေဒအရ ထိမ္ျမားျခင္းမျပဳရင္ တရားမ၀င္ဘူး။ တည္ၿမဲခိုင္မာမွ ု မရွိဘူးလို႕ ေရွးေဟာင္းစီရင္ထံုးေတြမွာ ထံုးဖြဲ႕ထားတာ ရွိတယ္။

သမီးတစ္ေယာက္ရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိခင္ မုဆိုးမတစ္ေယာက္ဟာ မဟာေမဒင္ဘာသာကို ကူးေျပာင္းၿပီး အဲ့ဒီ ဘာသာ၀င္ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္နဲ႕ အိမ္ေထာင္သစ္ ျပဳလိုက္တယ္။

မိန္းမ ေသဆံုးသြားတဲ့အခါ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သမီးက အေမြရလိုေၾကာင္း ေတာင္းဆိုတဲ့အခါ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမြကို မဟာေမဒင္ဘာသာ၀င္ မဟုတ္သူတစ္ေယာက္က အေမြဆက္ခံခြင့္ မွရွိဘူလို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ဖူးတာ ရွိတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ဆံုးရွံဳးနစ္နာမွ ုကိုအခြင့္အေရးေပးဖို႕အတြက္ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အထုူး ထိမ္ျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းခဲ့တယ္။

အဲဒီ အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀ အရ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္ေယာက်္ားတစ္ဦးနဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမတစ္ဦးတို႕ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ အထင္အရွား ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့ရင္ မဟာေမဒင္ တရားဥပေဒနဲ႕ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြက ဘယ္လိုပဲ ဆိုထား ဆိုထား ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ု၊ အေမြဆက္ခံမွ ု ဥပေဒအရ ထိ္မ္းျမားခဲ့တယ္လို႕ မွတ္ယူနိုင္ေၾကာင္း ျပ႒ာန္းထားတယ္။

သူတို႕ရဲ႕ လင္မယားကြာရွင္းေရး ကိစၥ၊ ပစၥည္းခြဲေ၀ေရးကိစၥနဲ႕ သားသမီးထိန္းသိမ္းေရး ကိစၥ အားလံုးကို ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒအရသာ အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္တယ္။

(ခ) ဟိႏၵဴ

ဟိႏၵဴဘာသာမွာ (၁) ျဗာဟၼဏ (၂) ခတိၱယ (၃) ေ၀ႆနဲ႕ (၄) သုဒၵ ဇာတ္ေလးမ်ိဳး ရွိတယ္။ အဲဒီ ဇတ္ေလးမ်ိဳး၀င္ ဟိႏၵဴနဲ႕ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ဖို႕ ျဖစ္နုိင္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူးလို႕ စီရင္ထံုးေဟာင္း တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။

ဒိုရာမိုးနဲ႕ မေရႊမဲဆိုတာရွိတယ္။ သူတို႕နွစ္ဦး ၁၆ နွစ္အထိ လင္မယားအျဖစ္ အတူတူေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီကာလအတြင္းမွာ အိမ္တစ္ေဆာင္၀ယ္ခဲ့ၾကေသးတယ္။ ဒိုရာမိုးဟာ ဟိႏၵဴျဖစ္တယ္လို႕ သက္ေသထြက္ခ်က္ရွိတယ္။

ဇာတ္ကပယ္ထားသူျဖစ္တဲ့အၾကာင္းကန္႕ကြက္ခ်က္လညး္ မရွိခဲ့ဘူး။ ကေလးေျခာက္ေယာက္ ရခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အတူတူမစားဘူးလို႕ ထြက္ခ်က္အရ သိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒိုရာမိုးဟာ ဟိႏၵဴတရားဥပေဒနဲ႕ သက္ဆိုင္တယ္လို႕ မေရႊမဲကို တရား၀င္မယား မဟုတ္ဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀ အရ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမတစ္ဦး အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ အထင္အရွား ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့တာမွန္ရင္ ဟိႏၵဴတရားဥပေဒနဲ႕ ဓေလ့ထံုးတမ္း ေတြက ဘယ္လိုပဲဆိုဆို သူတို႕ေနထိုင္ေပါင္းသင္းတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး (၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ုအက္ဥပေဒ) အရ ထိမ္းျမားခဲ့ၾကတယ္လို႕ မွတ္ယူနိုင္တယ္။ သူတို႕ရဲ႕ လင္မယားကြာရွင္းေရး ကိစၥ၊ ပစၥည္းခြဲေ၀ေပးေရးကိစၥနဲ႕ သားသမီးထိန္းသိမ္းေရး ကိစၥေတြမွာလဲ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒအရပဲ ဆံုးျဖတ္ဖို႕ရွိတယ္။


(ဂ) ခရစ္ယာန္

ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို မကူးေျပာင္းပဲ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္နဲ႕ တရာ၀င္း ထိမ္းျမားျခင္းမျပဳနုိင္ဘူးလို႕ ဆိုေပမယ့္ ၁၈၇၂ ခုနွစ္ ခရစ္ယာန္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္း အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၄ နဲ႕ ၅ မွာ ဘာသာမေျပာင္းဘဲ ထိမ္းျမားနိုင္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပ ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

တကယ္လို႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ကူးေျပာင္းၿပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္နဲ႕ အခိုင္အမွာ ထိမ္းျမားၿပီးကာမွ ဗုဒၶဘာသာသို႕ တစ္ဖန္ ျပန္၀င္လာခဲ့လို႕ရွိရင္ အဲ့ဒီသူဟာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာေတြလို ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္မျပဳနိုင္ဘူးလို႕ ဆိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ခရစ္ယာန္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္း အက္ဥပေဒအရ ဘာသာကူးေျပာင္း ျခင္းဟာ ထိမ္းျမားျခင္းကို မပ်က္ျပယ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

ယခုအခါမွာေတာ့ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာမိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ု အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀ အရ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ ေယာက်္ားတစ္ဦးနဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းမတစ္ဦး အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ အထင္အရွား ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့တာ မွန္ရင္ ခရစ္ယာန္ ဥပေဒက ဘယ္လိုပဲ ဆိုထား ဆိုထား သူတို႕ ေနထိုင္ေပါင္းသင္းခ်ိန္ကစၿပီး (၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္မမ်ား အထူး ထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ုအက္ဥပေဒ) အရ ထိမ္းျမားခဲ့ၾကတယ္လို႕ မွတ္ယူနိုင္တယ္။ သူတို႕ရဲ႕ လင္မယားကြာရွင္းမွ ုကိစၥ၊ ပစၥည္းခြဲေ၀ေရးကိစၥနဲ႕ သားသမီးထိန္းသိမ္းေရးကိစၥေတြမွာ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒအရသာ အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္တယ္။


(ဃ) တ႐ုတ္

ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ိဳးသမီးနဲက ကြန္ျဖဴးရွပ္ ဘာသာ၀င္ တ႐ုတ္တို႕ အခိုင္အမာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္နိုင္တယ္။

တ႐ုတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္နဲ႕ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေတြ တရား၀င္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္နိုင္ၾကေပမယ့္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္တဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာနဲ႕ တ႐ုတ္ ဓေလ့ထံုးတမ္း နွစ္ရပ္စလံုးအရ ေဆာင္ရြတ္ဖို႕လိုတယ္လို႕ ထံုးေဟာင္း တစ္ခုက ဆိုပါတယ္။

တ႐ုတ္ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ျမန္မာ ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ အတြက္ တကယ္လို႕ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားဟာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေရးမွာ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒနဲ႕ မသက္ဆိုင္ခ်င္ရင္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအခ်က္ေတြကို ထင္ရွားေအာင္ ျပဳရမယ္လို႕ ဆိုတယ္။

၁။ သက္ဆိုင္ရာ တ႐ုတ္ ဓေလ့ထံုးတမ္းဟာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ တရား ဥပေဒကဲ့သို႕ အတည္ျဖစ္လ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း။
၂။ အဲဒီ ဓေလ့ထံုးတမ္း ဟာ ျမန္မာ ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒနဲ႕ ဆန္႕က်င္ေၾကာင္း
၃။ အဲဒီ ဓေလ့ထံုးတမ္းဟာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးသမီးအေပၚ မွာ မတရားမွ ု မျဖစ္ေၾကာင္း။

တကယ္လို႕ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားဘက အထက္ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ သံုးခ်က္ကို ထင္ရွားေအာင္ ျပနိုင္ခဲ့ရင္

ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေရးဟာ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒနဲ႕ သက္ဆိုင္တယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ ထံုးဖြဲ႕ထားခဲ့ပါတယ္။

၂။ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထ္ိမ္းျမားမွ ုနွင့္ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒ

ဘာသားျခားေယာက္်ားေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳရတဲ့ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အေျခအေန ဆိုးဆိုးရြားရြား မျဖစ္ဖုိ႕နဲ႕ ထိန္းသိမ္းဖို႕အတြက္ ၁၉၃၉ ခုနွစ္ ျမန္မာနိုင္ငံ အက္ဥပေဒအမွတ္ ၂၄ အရ (ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ု နွင္ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒ) ကို အဂၤလိပ္လို ျပ႒ာန္းထားခဲ့ေပမယ့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ေၾကာင့္ လူသိ အင္မတန္နည္းတာမို႕ ၁၉၅၄ ခုနွစ္မွာ ၁၉၃၉ ခုနွစ္ ဥပေဒကို ႐ုပ္သိမ္းၿပီး ( ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ုနွင့္ အေမြဆက္ခံမွ ုအက္ဥပေဒ) ကိုျမန္မာဘာသာနဲက ျပ႒ာန္း အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ (ယင္းဥပေဒ အျပည့္အစံုကို စာအုပ္ရဲ႕ ေနာက္ဘက္မွာ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ မူရင္းအတုိင္း ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။)

ဒီဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ တျခား တည္ဆဲတရားဥပေဒ/ဓေလ့ထံုးတမ္းနဲ႕ ဘယ္လိုပဲ ဆန္႕က်င္ ဆန္႕က်င္ ဗုဒၶဘာသာသင္ မိန္းမမ်ားနဲ႕ အဲဒီမိန္းမရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္တဲံ လင္ေယာက်္ားတိုင္းအေပၚမွာ အာဏာသက္ေရာက္မွ ု ရွိတယ္။

ပီဘူရီးယား ဆိုတဲ့ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ဟာ ၁၉၆၄ ခုနွစ္ ရန္ကုန္မွာ ကြယ္လြန္သြားတယ္။ သူ႕အလုပ္နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ရဖို႕ရွိတဲ့ေငြ၊ အိုနာစာ ရန္ပံုေငြတို႕အတြက္ အိႏၵိယျပည္မွာေနထိုင္တဲ့ သူ႕ရဲ႕ မယား ပီရာဂ်မွ်ားနဲက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ ဇနီး မခင္သိန္း တို႕အတြက္ အေမြဆက္ခံဖို႕ သက္ေသခံလက္မွတ္ ယွဥ္ေလွ်ာက္လာၾကတယ္။

မခင္သိန္းနဲ႕ ပီဘူရီးယားတို႕ဟာ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ကစၿပီး အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ ေပါငး္သင္းခဲ့ၾကတယ္။ ပီရာဂ်မွ်ားက မခင္သိန္းဟာ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒအရ ထိမ္းျမားမွ ုကို မွတ္ပံုတင္မထားတဲ့အတြက္ တရား၀င္မယား မျဖစ္ဘူးလို႕ ဆိုပါတယ္။ ကြယ္လြန္သူက ၁၉၅၇ ခုနွစ္မွာ အိုနာစာရံပံုေငြကို သူ႕ကိုေပးဖို႕ အမည္စာရင္း တင္သြင္းထားေၾကာင္း တင္ျပလာပါတယ္။

တရား႐ံုးက ဆံုးျဖတ္ရာမွာ ပုဒ္မ ၂၀ (၁၀) အရ ဘူရီးယားနဲက မခင္သိန္း တို႕ဟာ တရာ၀င္ လက္ထပ္ခဲ့တယ္လို႕ ယူဆရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ ပုဒ္မ ၄၊ ၂၆ တို႕အရ အိုနာစာရန္ပံုေငြကို ပီရာက်မွ်ားကိုေပးဖို႕ အမည္စာရင္းတင္သြင္းခဲ့ေစဦးေတာ့ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒအရ အေမြဆက္ခံခြင့္ ရရွိတဲ့သူဟာ မခင္သိန္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

ကြယ္လြန္သူမဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္တစ္ဦးရဲ႕ ပစၥည္းေတြအတြက္ အေမြဆက္ခံဖို႕ သက္ေသခံလက္မွတ္ရလိုေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဇနီးက ေလွ်ာက္ထားလာတဲ့အခါ ကြယ္လြန္သူရဲ႕ဖခင္က ကြန္႕ကြက္ၿပီး ၿပိဳင္ဆိုင္ ေလွ်ာက္ထားလာတယ္။

ကြယ္လြန္သူနဲက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မယားတို႕ဟာ ၁၉၂၆ ခုနွစ္မွာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ၿပီး အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္ ေနထိုင္ၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။

ကြယ္လြန္သူရဲ႕ ဖခင္က ကြယ္လြန္သူဟာ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္တစ္ဥိးျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ အေမြပစၥည္းေတြကို မဟာေမဒင္ ဥပေဒအရသာ စီမံခန္႕ခြဲရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလာပါတယ္။

ဒီအမွ ုကို တရား႐ံုးခ်ဳပ္က ဆံုးျဖတ္ရာမွာ ေသသူဟာ ကြယ္လြန္စဥ္က မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႕ပစၥည္းေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး မဟာေမဒင္ ဥပေဒနဲ႕ စီမံခန္႕ခြဲျခင္း မျပဳနိုင္ေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမေတြအဖို႕ အျခား ဘာသာ၀င္ ေယာက်္ားေတြနဲ႕ နွစ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၿပီး သားသမီးတစ္က်ိပ္ ထြန္းကားတဲ့တိုင္ေအာင္ တရား၀င္မယား မျဖစ္ဘဲ အေမွ်ာ္ အေပ်ာ္ မယားအဆင့္မွာပဲ တင္းတိမ္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ လူမွ ုေရး၊ စီးပြားေရး အဘက္ဘက္မွာ နစ္နာဆံုး႐ံွဳးခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို အကာကြယ္ေပးနိုင္ဖို႕( ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒ) ကို ျပ႒ာန္းေပးခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ ကြယ္လြန္သူရဲ႕ မဟာေမဒင္ဥပေဒကို လႊမ္းမိုးတယ္လို႕ ယူဆရမွာျဖစ္ေၾကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ ထံုးဖြဲ႕ထားတယ္။

တရား႐ံုးခ်ဳပ္က ဆံုးျဖတ္တဲ့ ဆံုးျဖတ္တဲ့အမွ ုမွာ ကြယ္လြန္သူ ေရာဘတ္အာခ်ီေဘာနစ္ကို (ေခၚ) ဦးဆန္နီ ဆိုသူဟာ ၁၉၆၂ ခုနွစ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီး ျပည့္သူ႕ဘဏ္မွာ သူူစုေဆာင္းထားတဲ့ေငြနဲ႕ ေျမေတြ၊ အေဆာက္အံုေတြ အတြက္ အေမြထိန္းစားရဖို႕ ဦဆန္နီရဲ႕ ပထမ မယားက ေမြးတဲ့သမီးရယ္၊ ဒုတိယမယားရယ္ ယွဥ္ၿပီး ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။

ဦးဆန္နီဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုးကြယ္သူ ျဖစ္တယ္။
ပထမ မယားနဲ႕ ေမြးတဲ့ သမီးကိုေတာ့ အိႏိၵယျပည္မွာေနၿပီး ၿဗိတိသွ် နိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူထားသူျဖစ္တယ္။

ဦးဆန္နီနဲ႕ ပထမ မယားတို႕ ဟာ တရား၀င္ ကြာရွင္းခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။
ဦးဆန္နီနဲ႕ ဒုတိယဇနီး ေဒၚျမေရႊတို႕ဟာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ ဓေလ့ ထံုးတမ္းအရ ထိမ္းျမား လက္ထပ္ခဲ့တယ္။

ဒီအမွုမွာ ပုဒ္မ ၄ နဲ ့ ၂၀ တို ့အရ ဦးဆန္နီနဲ ့ ေဒၚျမေရႊတို ့ဟာလင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းခ်ိန္ကစၿပီး အဲဒီ ဥပေဒအရ ထိမ္းျမားလက္ထက္ခဲ့တယ္လို ့ မွတ္ယူရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုဒ္မ ၂၆ အရ ေဒၚျမေရႊသာ ဦးဆန္နီရဲ ့အေမြကို
ဆက္ခံခြင္ ့ရိွသူျဖစ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာတိုင္းရင္းသား အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ ့အိမ္ေထာင္ေရး အခြင့္အေရးနဲ ့ပတ္သက္တဲ့ အမွ ုတစ္မွ ုမွာ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါက ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးနဲ ့လူမွ ုေရးကိစၥေတြကို ေရာေထြးက်င့္သံုးခဲ့ၾကလို ့အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥမွာ တိုင္းရင္းသား အမ်ိဳးသ မီးေတြမ်ားစြာနစ္နာခဲ့ရေၾကာင္း၊ တရားရံုးေတြမွာ အိမ္ေထာင္ေရးမွ ုခင္းေတြ မမွ်မတ ျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ျမန္မာႏုိင္ငံ တရားရုံး ေတြက ႏုိင္ငံတြင္းေနတိုင္းရင္းသားတို ့ လက္ခံက်င့္သံုးတဲ့ ဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒကို ေလးစားရမယ့္အစား ႏုိင္ငံျခားသား ေယာက်္ားလက္ခံတဲ့ ဥပေဒကို ဦးစားေပးတာေတြ ရိွခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတယ္။

တရားရံုးေတြက သူတို ့ရဲ ့အိမ္ေထာင္ေရး အေရးအခင္းေတြမွာ ႏိုင္ငံျခားဥပေဒကို ရွာေဖြသံုးသပ္ေနဖို ့မလိုဘဲ တိုင္းရင္းသားေတြ နားလည္က်င့္သံုးတဲ့ ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒကိုသာ က်င့္သံုးရမယ္လို ့လဲ ထံုးဖြဲ ့ထားတယ္။

၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူး ထိမ္းျမားမွ ုနဲ ့ အေမြ ဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒနဲ ့ ပတ္သက္တဲ့အထဲမွာ ႏိုင္
ငံေတာ္ တရားစီရင္ေရးသမိုင္းမွတ္တိုင္တစ္ခုလို ့ မွတ္တမ္းတင္ျခင္းခံရတဲ့ အမွ ုတစ္မွ ု ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။
အဲဒီအမွ ုကေတာ့ ေဒၚၾကည္ၾကည္နဲ ့ မစၥစ္ေမရီ၀ိန္အမွ ုပါပဲ။

ႏိုင္ငံျခားေယာက်္ားကို လင္ျပဳေနရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြရဲ ့အငယ္အေႏွာင္းသဖြယ္ ဘ၀ဆိုးကိုကယ္တင္ေပးခဲ့တဲ့(သို ့)လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့တဲ့အမွ ုပဲ။ တရား၀င္ မယားအရာသို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ အမွ ုလို႕ ဆိုရပါမယ္။

ကိုတင္၀ိန္နဲ႕ မစၥစ္ေမရီ၀ိန္တို႕ဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ကိုးကြယ္သူေတြျဖစ္တယ္. ခရစ္ယာန္ထိမ္ျမားျခင္း အက္ဥပေဒအရ ထိမ္းျမား လက္ထပ္ခဲ့ၾကတယ္။

ကိုတင္၀ိန္ ကြယ္လြန္တဲ့အခါ ေဒၚၾကည္ၾကည္က သူဟာ ဦးတင္၀ိန္ရဲ႕ တရား၀င္မယား ျဖစ္ခဲ့ၿပီ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အေမြပံုကို ပထမ မယား မစၥစ္ေမရီ၀ိန္ တို႕နဲ႕အတူ အခ်ိဳးက် ခြဲေ၀ရထိုက္ပါတယ္ဆိုၿပီး တရားစြဲတယ္။

မစၥစ္ေမရီ၀ိန္က ခရစ္ယာန္ ထိမ္းျမားျခင္းအက္ဥပေဒအရ တစ္လင္တစ္မယားသာ ရွိရတာျဖစ္လို႕ ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ အေမြရနိုင္တဲ့ တရား၀င္ မယား မဟုတ္ပါဘူးလို႕ ေျပာဆိုကန္႕ကြက္တယ္။

အမွ ုကိုစစ္ေဆးတဲ့ မူလ႐ံုးက ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူး ထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀ အရ တရား၀င္လင္မယား အရာေျမာက္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဦးတင္၀ိန္ ေရးခဲ့တဲ့ ေသတမ္းစာပ်က္ျပယ္ၿပီး အေမြပံုကို ေဒၚၾကည္ၾကည္ ရထိုက္တယ္တယ္ လို႕အဆံုးအျဖတ္ေပးထားတယ္။

ေဒၚၾကည္ၾကည္က သူ႕ကို (မယားငယ္)လို႕ ဆံုးျဖတ္တာကို မေက်နပ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အယူခံတက္တယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း ေဒၚၾကည္ၾကည္ကို ငါးပံု နွစ္ပံုေပးတာ မေက်နပ္လို႕ အယူခံတက္တယ္။

နိုင္ငံေတာ္ တရားသူႀကီးခ်ဴပ္ ဦးေဆာင္တဲ့ စံုညီအယူခံ႐ံုးက ေအာက္ပါအတိုင္း အဆံုးအျဖတ္ေပးလိုက္တယ္။

မထမ အယူခံကို ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့တရားသူႀကီးဟာ အက္ဥပေဒကို အတိအလင္း ျပ႒ာန္းထားတာကို ေက်ာ္ၿပီး ေရွးစီရင္ထံုးတစ္ခ်ိဳကကို ၾကည့္ကာ ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ မယားငယ္မွ်သာျဖစ္တယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ အထူးအက္ဥပေဒရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေစတနာကို မ်က္ျခည္ျပတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အထူး အက္ဥပေဒက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးေတြကို (မယားငယ္) ေတြျဖစ္ေအာင္ ျပ႒ာန္းေပးထားတာမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္တဲ့ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ အငယ္အေနွာင္းသဖြယ္ (သို႕) ေရွးဓမၼသတ္အဆို(ေတာ္ေျပာင္) ကၽြန္မသဖြယ္ ေနရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အဲဒီဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေစၿပီး တရား၀င္မယားအျဖစ္ ေရာက္ေစဖို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလိုပို႕ေဆာင္ရာမွာ တျခား ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒေတြ၊ တျခားဥပေဒေတြက ဘယ္လိုပဲ ဆိုးထား ဆိုးထား ေဖာ္ျပတဲ့နညး္အတိုင္း ေပါင္းဖက္ေနထိုင္ၾကရင္း တရား၀င္ ထိမ္းျမားၿပီးျဖစ္တယ္လို႕ မွတ္ယူရမွာျဖ္စေၾကာင္း၊ အေမြဆက္ခံေ၇း စတဲ့ အခြင့္အေရးတြကို ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒအရ ရွိေစမယ္လို႕ အထူးဥပေဒက လႊမ္းၿခံဳျပ႒ာန္းထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတယ္။

ပုဒ္မ ၂၀(၁)မွာ (လင္မယားအရာေျမာက္မည့္ ေပါင္းဖက္ေနထိုင္ျခင္း) ရွိရင္ အဲဒီဥပေဒအရ ထိမ္းျမားခဲ့ၾကတယ္လို႕ မွတ္ယူရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ လင္မယားဆိုတဲ့ စကားရပ္၊ ထိမ္းျမားဆိုတဲ့ စကားရပ္ေတြဟာ မယားငယ္ဘ၀နဲ႕ အပ္စပ္တယ္ မဆိုနိုင္ေၾကာင္း၊ ပုဒ္မ (၁၅)မွာ မွတ္ပံုတင္အရာရွိေရွ့မွာ ထိမ္းျမားပံုကို သတ္မွတ္တဲ့အခါ (ကၽြႏု္ပ္သည္ တရား၀င္လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းဖက္ပါမည္) လို႕ေျပာဆိုရမယ္လို႕ ဆိုထားေၾကာင္း၊ တရား၀င္မယားဟာ မယားငယ္မဟုတ္နိုင္ေၾကာင္း၊ မယားငယ္ကို ထိမ္းျမားတယ္လို႕ ဆိုေလ့မရွိေၾကာင္း ဆက္လက္ ေဖာ္ျပထားတယ္။

မယားငယ္္ဆိုတဲ့ စကားဟာ တိက်ရွင္းလင္းျခင္းမရွိဘဲ အဂၤလိပ္လို ျပန္ဆိုတဲ့အခါ(Lesser wife, Inferior wife) စသည္ျဖင့္ ပိုမို ရွုပ္ေထြးကာ ေရွးစီရင္ထံုးေတြ ခၽြတ္ေခ်ာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမွန္မွာ မယားအျဖစ္ကို တရား၀င္ေရာက္လာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီးဟာ တျခား တရား၀င္ မယားနဲ႕ မယားၿပိဳင္အျဖစ္ တန္းတူရည္တူ လင့္အေမြကို ရည္ညႊန္းရင္ ပိုၿပိး တိက် မွန္ကန္ မွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မယားႀကီး မယားငယ္လို႕ ေခၚေ၀ၚရင္ အဆင့္အတန္းကြာတဲ့ သေဘာ၊ အခြင့္အေရးျခားနားတဲ့သေဘာ မွားမွားယြင္းယြင္း ျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း လညး္ေဖာ္ျပထားတယ္။

၁၉၅၄ ခုနွစ္ အထူးအက္ဥပေဒက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမကို တရား၀င္ ထိမ္းျမားၿပီးတဲ့ မယားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္း၊ တျခား တရား၀င္မယား ရွိေနရင္ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒအရ တန္တူရည္တူ လင့္အေမြကို ဆက္ခံနိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ တရား၀င္မယားၿပိဳင္အျဖစ္ကို ေပးေၾကာင္း၊ အထူးဥပေဒက ေပးတဲ့ အခြင့္အေရးကိ ုတရားရံုးက ႏုတ္ပယ္လို႕မရေၾကာင္း၊ လင္ျဖစ္သူရဲ႕ ေသတမ္းစာနဲ႕လဲ ဖ်က္လို႕မရေၾကာင္း၊ အျပည့္အ၀ ခံစားရဖို႕သာရွိေၾကာင္းပါရွိတယ္။

ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ အက္ဥပေဒအရ ဦးတင္၀ိန္ရဲ႕ မယားအျဖစ္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္လို႕ မူလရံုးနဲ႕ ပထမ အယူခံ႐ံုးေတြက တစ္သေဘာတည္း ေတြ႕ရွိေၾကာင္း၊ ယခု႐ံုးကလည္း ျမင္ေတြ႕ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ပထမ အယူခံ႐ံုးက လြဲေခ်ာ္ၿပီး ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ မယားငယ္ ျဖစ္တယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတာကို ပယ္ဖ်က္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါရွိတယ္။

အခြင့္ထူးအယူခံ မစၥစ္ေမရီ၀ိန္ရဲ႕ အယူခံကို ပယ္တယ္။ ေဒၚၾကည္ၾကည္ရဲ႕ အယူခံကို စရိတ္နဲ႕တကြ ခြင္ျပဳလိုက္တယ္။ ပထမ အယူခံ႐ံုး ဆံုးျဖတ္စိရင္ခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္လိုက္တယ္။

ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ ဦးတင္၀ိန္ရဲ႕ တရား၀င္မယားအျဖစ္ က်န္ရစ္တဲ့ အေမြပံုထဲက မစၥစ္ေမရီ၀ိန္နဲ႕ ခြဲေ၀ရပိုင္ခြင့္ ရွိသြားတယ္။

ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒအရ ေဒၚၾကည္ၾကည္ရဲ႕ ေ၀စုဟာ ဦးတင္၀ိန္ နဲ႕ ေပါင္းသင္းစဥ္က ရခဲ့တဲ့ လက္ထက္ပြား ပစၥည္ထဲက တစ္၀က္၊ မေပါင္းသင္းမီ မစၥစ္ေမရီ၀ိန္နဲ႕ ဦးတင္၀ိန္တို႕ရဲ႕ လက္ထက္ပြားပစၥည္းထဲက သံုးပံုတစ္ပံုရတယ္။

(စာေရးသူ ေနဝဏၰဦး၏ေဆာင္းပါးကို ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

သာကီေသြး
https://www.facebook.com/thargithwaypage
ဘာသာျခားအိမ္ေထာင္ဖက္ +++++++++++++++++ (က) မဟာေမဒင္ မဟာေမဒင္ တရားဥပေဒဟာ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္ မဟုတ္သူနဲ႕ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္ပုဂၢိဳလ္ ထိမ္းျမား လက္ထပ္တာကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ တာျမစ္ ပိတ္ပင္ထားတယ္။ လက္ထပ္ထိမ္းျမားတာကို အသိအမွတ္မျပဳရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ မဟာေမဒင္ ဘာသာကို ကူးေျပာင္းၿပီး အဲ့ဒီ ထံုးတမ္းဥပေဒအရ ထိမ္ျမားျခင္းမျပဳရင္ တရားမ၀င္ဘူး။ တည္ၿမဲခိုင္မာမွ ု မရွိဘူးလို႕ ေရွးေဟာင္းစီရင္ထံုးေတြမွာ ထံုးဖြဲ႕ထားတာ ရွိတယ္။ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိခင္ မုဆိုးမတစ္ေယာက္ဟာ မဟာေမဒင္ဘာသာကို ကူးေျပာင္းၿပီး အဲ့ဒီ ဘာသာ၀င္ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္နဲ႕ အိမ္ေထာင္သစ္ ျပဳလိုက္တယ္။ မိန္းမ ေသဆံုးသြားတဲ့အခါ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သမီးက အေမြရလိုေၾကာင္း ေတာင္းဆိုတဲ့အခါ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမြကို မဟာေမဒင္ဘာသာ၀င္ မဟုတ္သူတစ္ေယာက္က အေမြဆက္ခံခြင့္ မွရွိဘူလို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ဖူးတာ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ဆံုးရွံဳးနစ္နာမွ ုကိုအခြင့္အေရးေပးဖို႕အတြက္ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အထုူး ထိမ္ျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းခဲ့တယ္။ အဲဒီ အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀ အရ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္ေယာက်္ားတစ္ဦးနဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမတစ္ဦးတို႕ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ အထင္အရွား ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့ရင္ မဟာေမဒင္ တရားဥပေဒနဲ႕ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြက ဘယ္လိုပဲ ဆိုထား ဆိုထား ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ု၊ အေမြဆက္ခံမွ ု ဥပေဒအရ ထိ္မ္းျမားခဲ့တယ္လို႕ မွတ္ယူနိုင္ေၾကာင္း ျပ႒ာန္းထားတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ လင္မယားကြာရွင္းေရး ကိစၥ၊ ပစၥည္းခြဲေ၀ေရးကိစၥနဲ႕ သားသမီးထိန္းသိမ္းေရး ကိစၥ အားလံုးကို ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒအရသာ အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္တယ္။ (ခ) ဟိႏၵဴ ဟိႏၵဴဘာသာမွာ (၁) ျဗာဟၼဏ (၂) ခတိၱယ (၃) ေ၀ႆနဲ႕ (၄) သုဒၵ ဇာတ္ေလးမ်ိဳး ရွိတယ္။ အဲဒီ ဇတ္ေလးမ်ိဳး၀င္ ဟိႏၵဴနဲ႕ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ဖို႕ ျဖစ္နုိင္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူးလို႕ စီရင္ထံုးေဟာင္း တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ ဒိုရာမိုးနဲ႕ မေရႊမဲဆိုတာရွိတယ္။ သူတို႕နွစ္ဦး ၁၆ နွစ္အထိ လင္မယားအျဖစ္ အတူတူေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီကာလအတြင္းမွာ အိမ္တစ္ေဆာင္၀ယ္ခဲ့ၾကေသးတယ္။ ဒိုရာမိုးဟာ ဟိႏၵဴျဖစ္တယ္လို႕ သက္ေသထြက္ခ်က္ရွိတယ္။ ဇာတ္ကပယ္ထားသူျဖစ္တဲ့အၾကာင္းကန္႕ကြက္ခ်က္လညး္ မရွိခဲ့ဘူး။ ကေလးေျခာက္ေယာက္ ရခဲ့ၾကတယ္။

 ဒါေပမယ့္ အတူတူမစားဘူးလို႕ ထြက္ခ်က္အရ သိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒိုရာမိုးဟာ ဟိႏၵဴတရားဥပေဒနဲ႕ သက္ဆိုင္တယ္လို႕ မေရႊမဲကို တရား၀င္မယား မဟုတ္ဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀ အရ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမတစ္ဦး အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ အထင္အရွား ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့တာမွန္ရင္ ဟိႏၵဴတရားဥပေဒနဲ႕ ဓေလ့ထံုးတမ္း ေတြက ဘယ္လိုပဲဆိုဆို သူတို႕ေနထိုင္ေပါင္းသင္းတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး (၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ုအက္ဥပေဒ) အရ ထိမ္းျမားခဲ့ၾကတယ္လို႕ မွတ္ယူနိုင္တယ္။

သူတို႕ရဲ႕ လင္မယားကြာရွင္းေရး ကိစၥ၊ ပစၥည္းခြဲေ၀ေပးေရးကိစၥနဲ႕ သားသမီးထိန္းသိမ္းေရး ကိစၥေတြမွာလဲ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒအရပဲ ဆံုးျဖတ္ဖို႕ရွိတယ္။ (ဂ) ခရစ္ယာန္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို မကူးေျပာင္းပဲ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္နဲ႕ တရာ၀င္း ထိမ္းျမားျခင္းမျပဳနုိင္ဘူးလို႕ ဆိုေပမယ့္ ၁၈၇၂ ခုနွစ္ ခရစ္ယာန္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္း အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၄ နဲ႕ ၅ မွာ ဘာသာမေျပာင္းဘဲ ထိမ္းျမားနိုင္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပ ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ တကယ္လို႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ကူးေျပာင္းၿပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္နဲ႕ အခိုင္အမွာ ထိမ္းျမားၿပီးကာမွ ဗုဒၶဘာသာသို႕ တစ္ဖန္ ျပန္၀င္လာခဲ့လို႕ရွိရင္ အဲ့ဒီသူဟာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာေတြလို ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္မျပဳနိုင္ဘူးလို႕ ဆိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ခရစ္ယာန္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္း အက္ဥပေဒအရ ဘာသာကူးေျပာင္း ျခင္းဟာ ထိမ္းျမားျခင္းကို မပ်က္ျပယ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

ယခုအခါမွာေတာ့ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာမိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ု အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀ အရ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္   ေယာက်္ား တစ္ဦးနဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းမတစ္ဦး အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ အထင္အရွား ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့တာ မွန္ရင္ ခရစ္ယာန္ ဥပေဒက ဘယ္လိုပဲ ဆိုထား ဆိုထား သူတို႕ ေနထိုင္ေပါင္းသင္း ခ်ိန္ကစၿပီး (၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္မမ်ား အထူး ထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ုအက္ဥပေဒ) အရ ထိမ္းျမားခဲ့ၾကတယ္လို႕ မွတ္ယူနိုင္တယ္။ သူတို႕ရဲ႕ လင္မယားကြာရွင္းမွ ုကိစၥ၊ ပစၥည္းခြဲေ၀ေရးကိစၥနဲ႕ သားသမီး ထိန္းသိမ္းေရးကိစၥေတြမွာ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒအရသာ အဆံုး အျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္တယ္။ (ဃ) တ႐ုတ္ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးသမီးနဲက ကြန္ျဖဴးရွပ္ ဘာသာ၀င္ တ႐ုတ္တို႕ အခိုင္အမာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္နိုင္တယ္။

တ႐ုတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္နဲ႕ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေတြ တရား၀င္ ထိမ္းျမား လက္ထပ္နိုင္ၾကေပမယ့္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္တဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာနဲ႕ တ႐ုတ္ ဓေလ့ထံုးတမ္း နွစ္ရပ္စလံုးအရ ေဆာင္ရြတ္ဖို႕လိုတယ္လို႕ ထံုးေဟာင္း တစ္ခုက ဆိုပါတယ္။ တ႐ုတ္ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ျမန္မာ ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ အတြက္ တကယ္လို႕ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားဟာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေရးမွာ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒနဲ႕ မသက္ ဆိုင္ခ်င္ရင္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအခ်က္ေတြကို ထင္ရွားေအာင္ ျပဳရမယ္လို႕ ဆိုတယ္။

၁။ သက္ဆိုင္ရာ တ႐ုတ္ ဓေလ့ထံုးတမ္းဟာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ တရား ဥပေဒကဲ့သို႕ အတည္ျဖစ္လ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း။

၂။ အဲဒီ ဓေလ့ထံုးတမ္း ဟာ ျမန္မာ ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒနဲ႕ ဆန္႕က်င္ေၾကာင္း

၃။ အဲဒီ ဓေလ့ထံုးတမ္းဟာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးသမီးအေပၚ မွာ မတရားမွ ု မျဖစ္ေၾကာင္း။ တကယ္လို႕ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားဘက အထက္ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ သံုးခ်က္ကို ထင္ရွားေအာင္ ျပနိုင္ခဲ့ရင္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေရးဟာ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒနဲ႕ သက္ဆိုင္တယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ ထံုးဖြဲ႕ထားခဲ့ပါတယ္။

၂။ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထ္ိမ္းျမားမွ ုနွင့္ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒ ဘာသားျခားေယာက္်ားေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳရတဲ့ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အေျခအေန ဆိုးဆိုးရြားရြား မျဖစ္ဖုိ႕နဲ႕ ထိန္းသိမ္းဖို႕အတြက္ ၁၉၃၉ ခုနွစ္ ျမန္မာနိုင္ငံ အက္ဥပေဒအမွတ္ ၂၄ အရ (ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ု နွင္ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒ) ကို အဂၤလိပ္လို ျပ႒ာန္းထားခဲ့ေပမယ့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ေၾကာင့္ လူသိ အင္မတန္နည္းတာမို႕ ၁၉၅၄ ခုနွစ္မွာ ၁၉၃၉ ခုနွစ္ ဥပေဒကို ႐ုပ္သိမ္းၿပီး ( ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ုနွင့္ အေမြဆက္ခံမွ ုအက္ဥပေဒ) ကိုျမန္မာဘာသာနဲက ျပ႒ာန္း အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ (ယင္းဥပေဒ အျပည့္အစံုကို စာအုပ္ရဲ႕ ေနာက္ဘက္မွာ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ မူရင္းအတုိင္း ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။)

ဒီဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ တျခား တည္ဆဲတရားဥပေဒ/ဓေလ့ထံုးတမ္းနဲ႕ ဘယ္လိုပဲ ဆန္႕က်င္ ဆန္႕က်င္ ဗုဒၶဘာသာသင္ မိန္းမမ်ားနဲ႕ အဲဒီမိန္းမရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္တဲံ လင္ေယာက်္ားတိုင္းအေပၚမွာ အာဏာသက္ေရာက္မွ ု ရွိတယ္။ ပီဘူရီးယား ဆိုတဲ့ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ဟာ ၁၉၆၄ ခုနွစ္ ရန္ကုန္မွာ ကြယ္လြန္သြားတယ္။ သူ႕အလုပ္နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ရဖို႕ရွိတဲ့ေငြ၊ အိုနာစာ ရန္ပံုေငြတို႕အတြက္ အိႏၵိယျပည္မွာေနထိုင္တဲ့ သူ႕ရဲ႕ မယား ပီရာဂ်မွ်ားနဲက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ ဇနီး မခင္သိန္း တို႕အတြက္ အေမြဆက္ခံဖို႕ သက္ေသခံလက္မွတ္ ယွဥ္ေလွ်ာက္လာၾကတယ္။

မခင္သိန္းနဲ႕ ပီဘူရီးယားတို႕ဟာ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ကစၿပီး အၾကင္ လင္မယား အျဖစ္ ေပါငး္သင္းခဲ့ၾကတယ္။ ပီရာဂ်မွ်ားက မခင္သိန္းဟာ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒအရ ထိမ္းျမားမွ ုကို မွတ္ပံုတင္မထားတဲ့အတြက္ တရား၀င္မယား မျဖစ္ဘူးလို႕ ဆိုပါတယ္။ ကြယ္လြန္သူက ၁၉၅၇ ခုနွစ္မွာ အိုနာစာရံပံုေငြကို သူ႕ကိုေပးဖို႕ အမည္စာရင္း တင္သြင္းထားေၾကာင္း တင္ျပလာပါတယ္။ တရား႐ံုးက ဆံုးျဖတ္ရာမွာ ပုဒ္မ ၂၀ (၁၀) အရ ဘူရီးယားနဲက မခင္သိန္း တို႕ဟာ တရာ၀င္ လက္ထပ္ခဲ့တယ္လို႕ ယူဆရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ ပုဒ္မ ၄၊ ၂၆ တို႕အရ အိုနာစာရန္ပံုေငြကို ပီရာက်မွ်ားကိုေပးဖို႕ အမည္စာရင္း တင္သြင္း ခဲ့ေစ ဦးေတာ့ ျမန္မာဓေလ့ ထံုးတမ္း ဥပေဒအရ အေမြဆက္ခံခြင့္ ရရွိတဲ့သူဟာ မခင္သိန္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

ကြယ္လြန္သူမဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္တစ္ဦးရဲ႕ ပစၥည္းေတြအတြက္ အေမြဆက္ခံဖို႕ သက္ေသခံလက္မွတ္ရလိုေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဇနီးက ေလွ်ာက္ထားလာတဲ့အခါ ကြယ္လြန္သူရဲ႕ဖခင္က ကြန္႕ကြက္ၿပီး ၿပိဳင္ဆိုင္ ေလွ်ာက္ထားလာတယ္။ ကြယ္လြန္သူနဲက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မယားတို႕ဟာ ၁၉၂၆ ခုနွစ္မွာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ၿပီး အၾကင္လင္မယား အျဖစ္ ေပါင္းသင္ ေနထိုင္ၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။

ကြယ္လြန္သူရဲ႕ ဖခင္က ကြယ္လြန္သူဟာ မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္ တစ္ဥိးျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ အေမြပစၥည္းေတြကို မဟာေမဒင္ ဥပေဒအရသာ စီမံခန္႕ခြဲရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလာပါတယ္။ ဒီအမွ ုကို တရား႐ံုးခ်ဳပ္က ဆံုးျဖတ္ရာမွာ ေသသူဟာ ကြယ္လြန္စဥ္က မဟာေမဒင္ ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေပ မယ့္ သူ႕ပစၥည္းေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး မဟာေမဒင္ ဥပေဒနဲ႕ စီမံခန္႕ခြဲျခင္း မျပဳနိုင္ေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမေတြအဖို႕ အျခား ဘာသာ၀င္ ေယာက်္ားေတြနဲ႕ နွစ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၿပီး သားသမီးတစ္က်ိပ္ ထြန္းကား တဲ့တိုင္ေအာင္ တရား၀င္မယား မျဖစ္ဘဲ အေမွ်ာ္ အေပ်ာ္ မယားအဆင့္မွာပဲ တင္းတိမ္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ လူမွ ုေရး၊ စီးပြားေရး အဘက္ ဘက္မွာ နစ္နာဆံုး႐ံွဳးခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမေတြရဲ႕ အခြင့္ အေရးကို အကာကြယ္ေပးနိုင္ဖို႕( ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူး ထိမ္းျမား မွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒ) ကို ျပ႒ာန္းေပးခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ ကြယ္လြန္သူရဲ႕ မဟာေမဒင္ဥပေဒကို လႊမ္းမိုးတယ္လို႕ ယူဆရမွာျဖစ္ေၾကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ ထံုးဖြဲ႕ထားတယ္။

တရား႐ံုးခ်ဳပ္က ဆံုးျဖတ္တဲ့ ဆံုးျဖတ္တဲ့အမွ ုမွာ ကြယ္လြန္သူ ေရာဘတ္ အာခ်ီေဘာနစ္ကို (ေခၚ) ဦးဆန္နီ ဆိုသူဟာ ၁၉၆၂ ခုနွစ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီး ျပည့္သူ႕ဘဏ္မွာ သူူစုေဆာင္းထားတဲ့ေငြနဲ႕ ေျမေတြ၊ အေဆာက္အံုေတြ အတြက္ အေမြထိန္းစားရဖို႕ ဦဆန္နီရဲ႕ ပထမ မယားက ေမြးတဲ့သမီးရယ္၊ ဒုတိယမယားရယ္ ယွဥ္ၿပီး ေလွ်ာက္ထား ၾကတယ္။ ဦးဆန္နီဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုးကြယ္သူ ျဖစ္တယ္။ ပထမ မယားနဲ႕ ေမြးတဲ့ သမီးကိုေတာ့ အိႏိၵယျပည္မွာေနၿပီး ၿဗိတိသွ် နိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူထားသူျဖစ္တယ္။

ဦးဆန္နီနဲ႕ ပထမ မယားတို႕ ဟာ တရား၀င္ ကြာရွင္းခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။ ဦးဆန္နီနဲ႕ ဒုတိယဇနီး ေဒၚျမေရႊတို႕ဟာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ ဓေလ့ ထံုးတမ္းအရ ထိမ္းျမား လက္ထပ္ခဲ့တယ္။ ဒီအမွုမွာ ပုဒ္မ ၄ နဲ ့ ၂၀ တို ့အရ ဦးဆန္နီနဲ ့ ေဒၚျမေရႊတို ့ဟာလင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းခ်ိန္ကစၿပီး အဲဒီ ဥပေဒအရ ထိမ္းျမားလက္ထက္ခဲ့တယ္လို ့ မွတ္ယူရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုဒ္မ ၂၆ အရ ေဒၚျမေရႊသာ ဦးဆန္နီရဲ ့အေမြကို ဆက္ခံခြင္ ့ရိွသူျဖစ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ ့အိမ္ေထာင္ေရး အခြင့္အေရးနဲ ့ပတ္သက္တဲ့ အမွ ုတစ္မွ ုမွာ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါက ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးနဲ ့လူမွ ုေရးကိစၥေတြကို ေရာေထြးက်င့္သံုးခဲ့ၾကလို ့အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥမွာ တိုင္းရင္းသား အမ်ိဳးသ မီးေတြမ်ားစြာနစ္နာခဲ့ရေၾကာင္း၊ တရား ရံုးေတြ မွာ အိမ္ေထာင္ေရးမွ ုခင္းေတြ မမွ်မတ ျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း ၊ျမန္မာႏုိင္ငံ တရားရုံး ေတြက ႏုိင္ငံတြင္းေနတိုင္းရင္းသားတို ့ လက္ခံ က်င့္သံုးတဲ့ ဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒကို ေလးစားရမယ့္ အစား   ႏုိင္ငံျခားသား 
 ေယာက်္ားလက္ခံတဲ့ ဥပေဒကို ဦးစားေပးတာေတြ ရိွခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတယ္။

တရားရံုးေတြက သူတို ့ရဲ ့အိမ္ေထာင္ေရး အေရးအခင္းေတြ မွာ ႏိုင္ငံျခား ဥပေဒကို ရွာေဖြသံုးသပ္ေနဖို ့မလိုဘဲ တိုင္းရင္းသားေတြ  နားလည္က်င့္ သံုးတဲ့ ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒကိုသာ က်င့္သံုးရမယ္လို ့လဲ ထံုးဖြဲ ့ထားတယ္။

၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူး ထိမ္းျမားမွ ုနဲ ့ အေမြ ဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒနဲ ့ ပတ္သက္တဲ့အထဲမွာ ႏိုင္ ငံေတာ္ တရားစီရင္ေရးသမိုင္းမွတ္တိုင္တစ္ခုလို ့ မွတ္တမ္းတင္ျခင္းခံရတဲ့ အမွ ုတစ္မွ ု ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအမွ ုကေတာ့ ေဒၚၾကည္ၾကည္နဲ ့ မစၥစ္ေမရီ၀ိန္အမွ ုပါပဲ။ ႏိုင္ငံျခားေယာက်္ားကို လင္ျပဳေနရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြရဲ ့အငယ္အေႏွာင္းသဖြယ္ ဘ၀ဆိုးကိုကယ္တင္ေပးခဲ့ တဲ့(သို ့)လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့တဲ့အမွ ုပဲ။ တရား၀င္ မယားအရာသို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ အမွ ုလို႕ ဆိုရပါမယ္။ ကိုတင္၀ိန္နဲ႕ မစၥစ္ေမရီ၀ိန္တို႕ဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ကိုးကြယ္သူေတြျဖစ္တယ္. ခရစ္ယာန္ထိမ္ျမားျခင္း အက္ဥပေဒအရ ထိမ္းျမား လက္ထပ္ခဲ့ၾကတယ္။

ကိုတင္၀ိန္ ကြယ္လြန္တဲ့အခါ ေဒၚၾကည္ၾကည္က သူဟာ ဦးတင္၀ိန္ရဲ႕ တရား၀င္မယား ျဖစ္ခဲ့ၿပီ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အေမြပံုကို ပထမ မယား မစၥစ္ေမရီ၀ိန္ တို႕နဲ႕အတူ အခ်ိဳးက် ခြဲေ၀ရထိုက္ပါတယ္ဆိုၿပီး တရားစြဲတယ္။ မစၥစ္ေမရီ၀ိန္က ခရစ္ယာန္ ထိမ္းျမားျခင္းအက္ဥပေဒအရ တစ္လင္တစ္မယားသာ ရွိရတာျဖစ္လို႕ ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ အေမြရနိုင္တဲ့ တရား၀င္ မယား မဟုတ္ပါဘူးလို႕ ေျပာဆိုကန္႕ကြက္တယ္။

အမွ ုကိုစစ္ေဆးတဲ့ မူလ႐ံုးက ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူး ထိမ္းျမားမွ ုနဲ႕ အေမြဆက္ခံမွ ု အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀ အရ တရား၀င္လင္မယား အရာေျမာက္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဦးတင္၀ိန္ ေရးခဲ့တဲ့ ေသတမ္းစာပ်က္ျပယ္ၿပီး အေမြပံုကို ေဒၚၾကည္ၾကည္ ရထိုက္တယ္တယ္ လို႕အဆံုးအျဖတ္ေပးထားတယ္။ ေဒၚၾကည္ၾကည္က သူ႕ကို (မယားငယ္)လို႕ ဆံုးျဖတ္တာကို မေက်နပ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အယူခံတက္တယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း ေဒၚၾကည္ၾကည္ကို ငါးပံု နွစ္ပံုေပးတာ မေက်နပ္လို႕ အယူခံတက္တယ္။ နိုင္ငံေတာ္ တရားသူႀကီးခ်ဴပ္ ဦးေဆာင္တဲ့ စံုညီအယူခံ႐ံုးက ေအာက္ပါအတိုင္း အဆံုးအျဖတ္ေပးလိုက္တယ္။

မထမ အယူခံကို ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့တရားသူႀကီးဟာ အက္ဥပေဒကို အတိအလင္း ျပ႒ာန္းထားတာကို ေက်ာ္ၿပီး ေရွးစီရင္ထံုးတစ္ခ်ိဳကကို ၾကည့္ကာ ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ မယားငယ္မွ်သာျဖစ္တယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ အထူးအက္ဥပေဒရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေစတနာကို မ်က္ျခည္ျပတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အထူး အက္ဥပေဒက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးေတြကို (မယားငယ္) ေတြျဖစ္ေအာင္   ျပ႒ာန္းေပး ထား တာမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္တဲ့ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ အငယ္အေနွာင္းသဖြယ္ (သို႕) ေရွးဓမၼသတ္အဆို(ေတာ္ေျပာင္) ကၽြန္မသဖြယ္ ေနရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အဲဒီဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေစၿပီး တရား၀င္မယားအျဖစ္ ေရာက္ေစဖို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလိုပို႕ေဆာင္ရာမွာ တျခား ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒေတြ၊ တျခားဥပေဒေတြက ဘယ္လိုပဲ ဆိုးထား ဆိုးထား ေဖာ္ျပတဲ့နညး္အတိုင္း ေပါင္းဖက္ေနထိုင္ၾကရင္း တရား၀င္ ထိမ္းျမားၿပီးျဖစ္တယ္လို႕ မွတ္ယူရမွာျဖ္စေၾကာင္း၊ အေမြဆက္ခံေ၇း စတဲ့ အခြင့္အေရးတြကို ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒအရ ရွိေစမယ္လို႕ အထူးဥပေဒက လႊမ္းၿခံဳျပ႒ာန္းထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတယ္။ ပုဒ္မ ၂၀(၁)မွာ (လင္မယားအရာေျမာက္မည့္ ေပါင္းဖက္ေနထိုင္ျခင္း) ရွိရင္ အဲဒီဥပေဒအရ ထိမ္းျမားခဲ့ၾကတယ္လို႕ မွတ္ယူရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ လင္မယားဆိုတဲ့ စကားရပ္၊ ထိမ္းျမားဆိုတဲ့ စကားရပ္ေတြဟာ မယားငယ္ဘ၀နဲ႕ အပ္စပ္တယ္ မဆိုနိုင္ေၾကာင္း၊ ပုဒ္မ (၁၅)မွာ မွတ္ပံုတင္အရာရွိေရွ့မွာ ထိမ္းျမားပံုကို သတ္မွတ္တဲ့အခါ (ကၽြႏု္ပ္သည္ တရား၀င္လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းဖက္ပါမည္) လို႕ေျပာဆိုရမယ္လို႕ ဆိုထားေၾကာင္း၊ တရား၀င္မယားဟာ မယားငယ္မဟုတ္နိုင္ေၾကာင္း၊

မယားငယ္ကို ထိမ္းျမားတယ္လို႕ ဆိုေလ့မရွိေၾကာင္း ဆက္လက္ ေဖာ္ျပထားတယ္။ မယားငယ္္ဆိုတဲ့ စကားဟာ တိက်ရွင္းလင္းျခင္းမရွိဘဲ အဂၤလိပ္လို ျပန္ဆိုတဲ့အခါ(Lesser wife, Inferior wife) စသည္ျဖင့္ ပိုမို ရွုပ္ေထြးကာ ေရွးစီရင္ထံုးေတြ ခၽြတ္ေခ်ာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမွန္မွာ မယားအျဖစ္ကို တရား၀င္ေရာက္လာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီးဟာ တျခား တရား၀င္ မယားနဲ႕ မယားၿပိဳင္အျဖစ္ တန္းတူရည္တူ လင့္အေမြကို ရည္ညႊန္းရင္ ပိုၿပိး တိက် မွန္ကန္ မွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မယားႀကီး မယားငယ္လို႕ ေခၚေ၀ၚရင္ အဆင့္အတန္းကြာတဲ့ သေဘာ၊ အခြင့္အေရးျခားနားတဲ့သေဘာ မွားမွားယြင္းယြင္း ျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း လညး္ေဖာ္ျပထားတယ္။

၁၉၅၄ ခုနွစ္ အထူးအက္ဥပေဒက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမကို တရား၀င္ ထိမ္းျမားၿပီးတဲ့ မယားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္း၊ တျခား တရား၀င္မယား ရွိေနရင္ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒအရ တန္တူရည္တူ လင့္အေမြကို ဆက္ခံနိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ တရား၀င္မယားၿပိဳင္အျဖစ္ကို ေပးေၾကာင္း၊ အထူးဥပေဒက ေပးတဲ့ ခြင့္အေရးကိ ုတရားရံုးက ႏုတ္ပယ္လို႕မရေၾကာင္း၊ လင္ျဖစ္သူရဲ႕ ေသတမ္းစာနဲ႕လဲ ဖ်က္လို႕မရေၾကာင္း၊ အျပည့္အ၀ ခံစားရဖို႕သာရွိေၾကာင္းပါရွိတယ္။

 ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ အက္ဥပေဒအရ ဦးတင္၀ိန္ရဲ႕ မယားအျဖစ္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္လို႕ မူလရံုးနဲ႕ ပထမ အယူခံ႐ံုးေတြက တစ္သေဘာတည္း ေတြ႕ရွိေၾကာင္း၊ ယခု႐ံုးကလည္း ျမင္ေတြ႕ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ပထမ အယူခံ႐ံုးက လြဲေခ်ာ္ၿပီး ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ မယားငယ္ ျဖစ္တယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတာကို ပယ္ဖ်က္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါရွိတယ္။

အခြင့္ထူးအယူခံ မစၥစ္ေမရီ၀ိန္ရဲ႕ အယူခံကို ပယ္တယ္။ ေဒၚၾကည္ၾကည္ရဲ႕ အယူခံကို စရိတ္နဲ႕တကြ ခြင္ျပဳလိုက္တယ္။ ပထမ အယူခံ႐ံုး ဆံုးျဖတ္ စိရင္ခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္လိုက္တယ္။ ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ ဦးတင္၀ိန္ရဲ႕ တရား၀င္မယားအျဖစ္ က်န္ရစ္တဲ့ အေမြပံုထဲက မစၥစ္ေမရီ၀ိန္နဲ႕ ခြဲေ၀ရပိုင္ခြင့္ ရွိသြားတယ္။ ျမန္မာဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒအရ
   ေဒၚၾကည္ၾကည္ ရဲ႕ ေ၀စုဟာ ဦးတင္၀ိန္ နဲ႕ ေပါင္းသင္းစဥ္က ရခဲ့တဲ့ လက္ထက္ပြား ပစၥည္ထဲက တစ္၀က္၊ မေပါင္းသင္းမီ မစၥစ္ေမရီ၀ိန္နဲ႕ ဦးတင္၀ိန္တို႕ရဲ႕ လက္ထက္ပြားပစၥည္းထဲက သံုးပံုတစ္ပံုရတယ္။ (စာေရးသူ ေနဝဏၰဦး၏ေဆာင္းပါးကို ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

သာကီေသြး