သူေတာင္းစား ထမင္း၀ေသာအခါ

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္

ဦးေနမ်ဳိးဇင္ (ျမန္မာလူမႈဘ၀ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကြန္ယက္အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္၊ စစ္အရာရွိေဟာင္း) ဇန္န၀ါရီလ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ေနမ်ဳိးဇင္ရဲ႕ အေရးေကာင္း အေတြးေကာင္းအေျပာေကာင္းတာေလးေတြ ဖတ္လိုက္ရလို႔ အားက်မိလို႔ပါဗ်ာ။

ပြင့္လင္းျမင္သာလာတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ ႏိုင္ငံေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရး၊ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားေရးေတြ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႔ရဲ႕ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳ ၊ ခံစားခ်က္ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီး ေတာ့မွ ရလာတဲ့ ဘ၀အသိေတြနဲ႔ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာဆိုေတာ့ ေနမ်ဳိးဇင္က အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီး ဘယ္လုိ ဘ၀မ်ဳိးေတြ၊ ဘယ္လိုအေတြ႕အႀကံဳေတြရၿပီးၿပီးလဲ ဘာေၾကာင့္ စစ္အရာရွိေဟာင္းျဖစ္ခဲဲ႕ရတာလဲ၊ ပရိတ္ သတ္ေတြအထင္ႀကီးေအာင္ ရွင္းျပေပးေစလိုပါတယ္။


အႏွီ ပုဂၢိဳလ္ ေနမ်ဳိးဇင္သည္ တစ္ဖက္သက္ ဘက္လိုက္ေရးသားထားေသာ သတင္းမ်ားကို ဖတ္ျပီး သကာလ၊ လိုင္ဇာကို နာရီပုိင္းေလာက္ျဖတ္သြားဘူးတာေလာက္နဲ႔ “ ရန္လိုမႈနဲ႔ လက္ဦးမႈ” ၊ “ ဟိုဘက္တပ္က ၀ါးထင္းနဲ႔ထမင္းခ်က္လို႔ ၀ါးကြဲရင္ ေသနတ္နဲ႔ပစ္တယ္ ” ၊ “ တစ္ဖက္ သတ္ မျဖစ္ခ်င္ရင္ သတင္းမီဒီယာေတြကို ေရွ႕တန္းစခန္းေတြကို ေခၚပါ ၊ ဘယ္ေလာက္ထိအင္အားကို ဘယ္လို ခ်ထားပါတယ္၊ ဘယ္လိုရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ဘယ္လိုအကာအကြယ္လုပ္ထားပါတယ္ ” ၊ “ KIA ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ေနရာေတြကို အတင္း၀င္သိမ္းတာ ” ဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းေတြဟာ သိပ္အေပါစားဆန္လြန္း ပါတယ္၊ ဒီမယ္ေမာင္ရင္ မင္း ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ဘယ္ေလာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဘူးလဲ ? ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ စစ္သားေတြ ဘယ္လိုေနထိုင္ ဘယ္လိုလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သလဲဆိုတာ မသိရင္ ေမာင္ရင္နဲ႔ တစ္ပတ္စဥ္တည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကိုၾကံဳၾကိဳက္ခဲ႔ရင္ ေမးၾကည့္လိုက္ပါ ….

“ ေျခရာမေတြ႕၊ လက္ရာမ်ားသာေတြ႕၊ ရန္သူကင္းၿမီွးေကာက္ေထာင္သြားသည္ဟု ယူဆရ ” ဆိုတဲ့ သံုးသပ္ ခ်က္အဆင့္ေလာက္နဲ႕ သခင္အားရေအာင္ ေဟာင္ျပေနတာ ရွက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္၊ KIA က တံတားေတြမိုင္းခြဲ တာ၊ စစ္ေရးပစ္မွတ္မဟုတ္တဲ့ အရပ္သား၀န္ထမ္းေတြကိုသတ္တာ၊ အရြယ္မေရာက္သူေရာ/ အရြယ္ေရာက္သူ ေကာ အဓမၼဖမ္းဆီးလူသစ္စုတာ၊ ဖားကန္႔နဲ႔တျခားၿမိဳ႕ေပၚေတြမွာ ဆက္ေၾကးေတာင္းတာ၊ မေပးရင္ ယာဥ္ / ယႏ ၱရားေတြ မီး႐ိႈ႕တာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔လုပ္ေနသလဲလို႔ ေမာင္ရင္ ေနမ်ဳိးဇင္က KIA ကိုေမးရဲပါသလား? ၾကံဳရင္ေမးၾကည္႔လိုက္ပါ၊ ေမးရဲရင္ေပါ႕ဗ်ာ ..ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈရွိသြားေအာင္လို႔ပါ …..

တစ္ကယ္ပါ ေမာင္ရင္ကိုေတြ႔လိုက္ေတာ႕ က်ဳပ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဦးေလးတစ္ေယာက္ေျပာျပတဲ႔ ပံုျပင္ေလး ကို သတိရမိသြားတယ္၊ ျဖစ္ပံုကဒီလိုဗ် ရပ္ကြက္တစ္ခုက အိမ္တစ္အိမ္မွာ အပ်ိဳၾကီး ညီအမႏွစ္ေယာက္ေနသတဲ႔ တစ္ေန႔မွာ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္က ထမင္းက်န္၊ဟင္းက်န္ေလးေတြလာေတာင္းစားတာေပါ႕ အပ်ိဳၾကီးညီအမက သေဘာကလဲေကာင္း သနာလဲသနားတက္ေလေတာ႔ သူတို႕စားျပီးသားထမင္းဟင္းေတြကို ေပးတာေပါ႕၊ အဲဒီမွာတင္ သူေတာင္းစားက အပ်ိဳၾကီးေတြ သေဘာေကာင္းတာကို အခြင္႔ေကာင္းယူေလျပီးသကာလ ေကၽြးထားတဲ႔ ထမင္းကိုျမန္ျမန္စားျပီး၊ အပ်ိဳၾကီးေတြ အိမ္ေရွ႕ကမျပန္ေသးဘူးတဲ႔ အပ်ိဳးၾကီးေတြကို မ်က္ေစာင္းထိုးလာတာေပါ႕ဗ်ာ၊ ပါစပ္ကလဲ တစ္ဖြဖြရြတ္ေနေလရဲ႕ ဘာတဲ႔ “ ထမင္းေတာ႔ စားျပီးျပီ…ဟင္း..ဟင္း ..ထမင္းေတာ႔ စားျပီးျပီ ” ဟုအၾကိမ္ၾကိမ္ ရြတ္လုိက္ အပ်ိဳၾကီးေတြေနတဲ႔ အိမ္ထဲကိုၾကည္႔လိုက္လုပ္ေလေတာ႔ အပ်ိဳၾကီးႏွစ္ေယာက္ခမွ်ာ မိန္းမသားေတြ ဆိုေတာ႔ အားကိုးမဲ႔တာေပါ႕ ဒါနဲ႔ အပ်ိဳၾကီးေတြကအိမ္တံခါးပိတ္ထားရတာေပါ႕ဗ်ာ၊ ေနာက္ေန႔ေတြ သူေတာင္းစားလာရင္ ထမင္းမေကၽြးေတာ႔ပဲ ရပ္ကြက္ကလူၾကီးေတြကို အသိေပးျပီး သူေတာင္းစားကိုေမာင္း ထုတ္ၾကတာေပါ႕၊ ငယ္တုန္းကေတာ႔ ဒီပံုျပင္ကို သာမန္ရယ္စရာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို႔စိတ္ထဲ သက္မွတ္ခဲ႔ေပမဲ႔ ခုခ်ိန္ေခါင္းထဲ အေတြးတစ္ခု၀င္လာတာကေတာ႔ .. ေအာ္ .. သူေတာင္းစားဆိုတာ ထမင္းစားလို႔ ၀သြားတဲ႔ အခါ ထမင္းရွင္ကုိ ယုတ္မာေကာက္က်စ္ဖို႔အတြက္ ၀န္မေလးပါလားဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ထမင္း၀သြားေသာ သူေတာင္းစားမ်ား ခင္ဗ်ာ … မိမိမူရင္းလုပ္ငန္းျဖစ္ေသာ ေတာင္းရမ္းစာေသာက္ျခင္းျဖင္႔ သူေတာင္းစာ ဂုဏ္ကိုထိန္းသိမ္းပါလို႔ ေစတနာ ဘရပြနဲ႔ အၾကံေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အနႏၱသူရိယေမာင္ကီး

ဟုတ္ကဲ႔ .. ကၽြန္ေတာ္ .. ေမာင္ကီးပါ။